Column: het verstand op waanzin
Waar de koude donkere wintermaanden in aantocht zijn komt bij de mens, net als bij veel diersoorten, de lust-onlust emotie sterk bovendrijven: benaderen wat prettig voelt, vermijden wat ongemak geeft. Één (echt maar ééntje) Netflix aflevering op de bank met chocolade pepernoten wint het al gauw van het vuilnis buitenzetten in de miezer. Evolutionair gezien lang geen onnozele insteek. Aangezien voedsel naar binnen schransen, als je niet weet of er morgen nog genoeg is, de overlevingskansen doet stijgen. Maar is vertrouwen op dat gevoel anno 2019 wel verstandig?
In de huidige tijden van een overvloed aan voedsel, keuzes en mogelijkheden zijn deze oerinstincten een aanzienlijk slechtere raadgever. De kleuter in ons, gericht op het hier en nu, werkt streven naar een snelle behoeftebevrediging in de hand en dat gaat doorgaans ten koste van duurzame resultaten en hogere (fiets)idealen. Zo verkwisten we algauw onze tijd aan ‘druk’ zijn en bezigheden waarmee gezocht wordt naar erkenning, aandacht of geld maar nauwelijks bijdragen aan onze voldoening. Vele besteden hun halve leven aan Strava zonder in de gaten te hebben dat het niet de KOM’s zijn waar ze naar zoeken…
Het achterblijven van deze emotionele ontwikkeling, waar een hedonistisch primair brein nog altijd regeert, zorgt ervoor dat we onszelf op verschillende niveaus als een soort Philippe Gilbert het ravijn in werpen. Van het slecht onderhouden van onze fiets tot korte lontjes in het verkeer, we blijven bij ons verstand totdat we er met ons verstand niet meer bij kunnen.
Ons brein ‘houdt net zo weinig van vreemde ideeën als het lichaam van vreemde eiwitten, en verzet zich ertegen met vergelijkbare energie’, aldus chirurg en filosoof Wilfred Trotter.
Kortom, iets meer hulp en oefening op dit belangrijke aspect zou de emotionele incontinentie van de mens goed doen en ons helpen tot een ruimhartigere, meer beschouwende houding te komen waar we een positieve wending kunnen geven aan onze idealen en prestaties.
Moeten we ons gevoel en verstand dan terugdringen of negeren? Absoluut niet. Zet er alleen een stukje ‘onverstand’ tegenover. Als we tot voldoening, nieuwe inzichten en prestaties willen komen zullen we een stukje waanzin tegenover het verstand moeten zetten. ‘Intellect zonder waanzin is koud en kan geen grootsheid voortbrengen’, aldus Friedrich Schelling. Als wij iets werkelijk willen begrijpen, moeten we vertrekken vanuit iets wat volstrekt tegengesteld van aard is aan datgene wat we proberen te verklaren. Alleen zo komen we tot inzichten, prestaties en voldoening.
Nu zijn we bij WattCycling niet de minste en stimuleren we graag de verbinding van deze factoren om bij te dragen aan een goed ontwikkeld gevoels- en fietsleven.
Willen we het wonderlijke genot en de verbluffende verknochtheid aan de fiets ook in deze koude dagen ervaren zullen we daar wat waanzin tegenover moeten zetten dat niet alleen maar goed voelt.
Wanneer ik aan het verdragen van waanzin op de fiets denk, denk ik aan zure benen, negatieve ‘afstap’ neigingen, je verlies kunnen nemen, het efficiënt wegdraaien van je ongenoegen, je zelfbeheersing op de proef stellen en de comfortabele grenzen opzoeken en verleggen. Dit op een rij zettende kan er maar één ding op het programma staan; de 20-minuten Powercheck.
De WattCycling trainingen staan komende week in het teken staat de Powercheck. Nog geen lid? Volgende week organiseren we ook veel leuke trainingen. Doe een introductietraining en ervaar ook de meerwaarde van de WattCycling trainingen!
