Column: Touché telt voor twee

In de meeste gevallen geldt dat wanneer ergens te voor staat, het niet meer goed voor je is. Zowel te veel, te weinig, tegenwind, als te mooi om waar te zijn fietsen dagelijks in het leven voorbij. Dit gaat overigens niet op voor mijn oude buurmeisje Tessa, maar dat is een heel ander verhaal. Toch hebben we de neiging om ogenschijnlijk eenvoudige zaken uit zijn of haar verband te trekken.

Volstrekt menselijke ervaringen als angst voor steile afdalingen of spinnen worden al gauw gedoopt tot fobie en wat somberheid of schuchterheid als gevolg van twijfels over existentiële levensvragen die samenvallen met weifeling over het wel of niet vervangen van de fietscassette worden al vlot gemedicaliseerd tot burn-out in spé. Als gelletje met kersensmaak op de taart verlangen we dan ook nog eens naar een maakbare snelle oplossing voor deze imperfectie. Een shortcut. Het liefst zonder enige vorm van introspectie.

Nu ben ik van mening dat een variant op deze kijk bestaat die constructiever van aard is, maar dat kost tijd, moeite en stelt denken en doen boven oordelen. Drie zaken die anno 2020 net zo schaars lijken te zijn als sprintzeges van Mark Cavendish. Met frisse tegenzin terug naar de shortcuts dan maar.

Bestaat er iets, zo klein als Caleb Ewan, zo gewoon als Robert Gesink, en zo effectief als Peter Sagan, dat veel van de te’s van deze (fiets)wereld kan vormen tot een wenselijk geheel? Iets wat drempels doet verdwijnen, maar energie en avonturen doet opborrelen als het restje schimmelende isotone drank in de bidon van vorige week. Oh, en het liefst nog gratis ook. We blijven ten slotte Nederlanders.

Het goede nieuws is; het bestaat! Sterker nog, het is zo dichtbij dat je het kan aanraken. Om het nog sterker te maken: aanraken is precies waar het om draait! Van knuffelen tot schouderklopjes en van massages tot een welgemeende hand. Psychologe Maria Konnikova en neurowetenschapper alsmede fysioloog David Linden brengen met sensationele studies aan het licht wat we eigenlijk al wisten, namelijk dat een knuffel op zijn tijd iets is waar je van opknapt. Maar dat aanrakingen ook een onvoorstelbaar groot effect hebben op gezondheid, maatschappelijk succes, immuunsysteem, motorische- & sociale vaardigheden en minder depressie is relatief nieuw.

De onderzoeken staan nog in de kinderfietsschoenen maar zijn nu al vrij overtuigend. Wat dat betreft hebben ze wat weg van Remco Evenepoel en Tadej Pogacar. Waar een kleine eeuw geleden fysiek contact in de vorm van een knuffel of aai over de bol, met nota bene je eigen kind, nog werd afgeraden door wetenschappers (hier zouden ze anders later alleen maar sentimenteel van worden), is het vandaag de dag gelukkig anders.

Door individuele (prestatie)drang, zelfredzaamheid en #metoo verhalen zijn we banger geworden voor contact, maar dat lijkt nu net te zijn wat we nodig hebben. Vaak en veel, warm en koud, iedere aanraking draagt bij aan het centraal zetten van cognitieve, emotionele, sociale en motorische ontwikkeling. Eén enkele touche kan meerdere krachtige invloeden tegelijk hebben. Aapjes lijken het belang al te snappen en hongeren zichzelf liever uit dan een knuffel van moeders te moeten missen. En zonder die ene arm van Joop Zoetemelk om mijn schouders bij de start van de Giro in 2010 had ik nu hoogstwaarschijnlijk een andere hobby dan fietsen gehad.

We hebben geen Youtube-influencers, songfestival, Grand Prix of referendum om uit het drielandenpunt te stappen nodig om succes of geluk te ervaren. Knuffels zijn het prestatieserum in het verboden middelen zoekende peloton van de lycra gesoigneerde beschaving. Zolang er knuffels en aanrakingen zijn, is er een mogelijkheid een ban te doorbreken. Knuffels vereisen een zekere aandacht. Eenzelfde aandacht die nodig is bij luisteren, bij het schoonmaken van je fiets en bij het verleggen van fysieke en mentale drempels.

Komende week gaan we bij WattCycling aan de hand van drempeltrainingen hier de nodige aandacht aan besteden. Vergeet je man/vrouw/vriend/vriendin/kind geen knuffel te geven wanneer je thuis de drempel over gaat richting WattCycling. Het kan je prestatie zomaar bevorderen.

Geschreven door WattCycling trainer Boyd ‘El Tractor’ Welsink
Ook een onverwoestbare tractor kan wel eens sputteren

Wil je ook trainen bij WattCycling, maar nog geen lid? Volgende week organiseren we ook veel leuke trainingen. Doe een introductietraining en ervaar ook de meerwaarde van de WattCycling trainingen!