Column: Your body is a la-la Land
We beginnen ons fietsleven allemaal op eenzelfde manier: met een wonder! Waarschijnlijk kun je het je niet meer herinneren, maar er is één moment geweest waarin de zijwieltjes eraf gehaald werden met een schroevendraaier of inbussleutel, dat de volwassen hand het zadel of de kindernek losliet en we de heerlijke vrijheid inrolden alsof we nooit anders hadden gedaan. Een prachtige tijd waarin SOIDH (Strava Or It Didn’t Happen) en alle andere alledaagse behoeftes om ieder wiswasje vast te leggen en te delen minder vertegenwoordigd waren.
Die basistechniek eenmaal in de benen veranderen we in een soort onmenselijke samensmelting waarin de wereld een grote speeltuin wordt. We kunnen alleen op pad, of juist met anderen erop uit trekken. Even snel voor wat game changing groenten langs de markt fietsen, of op het gemakje in twee jaar de wereld rond. Het maakt niet uit! Alsof dat nog niet genoeg is kunnen we tegelijkertijd eten, drinken, podcasts luisteren, praten, mensen ontmoeten, van het landschap genieten, problemen oplossen en zelfs zingen.
Met dat laatste wacht ik doorgaans, voor ieders bestwil, tot ik op veilige afstand ergens eenzaam buiten de ring ben. Met een beetje pech valt de climax van een couplet precies samen met een rood stoplicht (sorry mevrouw met bakfiets in Ouderkerk), maar goed ingepakt in winterkleding ben ik net een Masked Singer en durf ik het risico te nemen uit volle borst mee te zingen. Het geeft een gevoel van energie waar geen Strava KOM of QOM tegenop kan.
Afgelopen zondag was zo’n muzikale rit. Winters zonnetje, temperatuur net boven het vriespunt, bijna windstil, de ‘op de fiets’ Spotify- afspeellijst, en gaan. Voort kachelend en draaiend viel het me op dat dit lijstje veel nummers bevatte waarin instrumentaal werd gezongen. Het waren de Na nananana’s van Wilson Pickett’s Land of 1000 dances die werden afgewisseld met Van Morrisson’s Sha-la-la-la-la uit Brown Eyed Girl. Nog geen 4 bruggen verder nam Alt-J het heft in handen met de la-la-la-la’s van Intro die stevig leken op de outro van America’s A Horse with No Name. Na nog even volledig á bloc te zijn gegaan op de La, la-la-la, la-la van Michael Kiwanuka’s You Ain’t the Problem heb ik rustig uitgereden bij de skattende Al Jarreau in Roof Garden. Als John Mayer een wielrenner was geweest had hij ongetwijfeld “Your body is a la-la Land” gezongen.
Vers gedoucht en ritmisch opgewarmd wachtte Fatoumata Diawara in de Amsterdamse poptempel Paradiso voor nog een prachtige avond vol Malinese blues en wereldmuziek. Ook hier kwamen de Ta-taaa-taaa taaa’s als een sanguinisch peloton voorbij zoeven. Ergens tussen een weergaloze cover van Nina Simone en Fela Kuti besefte ik mij hoe erg ik deze fragmenten eigenlijk voor lief heb genomen en hoe bepalend deze verborgen klanken zijn voor de kleur en smaak van het genot.
Het is geen zang en het is geen muziekstuk. Het is het allebei, en ook allebei weer niet. Het is er eigenlijk zonder dat je het door hebt, en toch zijn het juist deze stukjes die het makkelijkst te onhouden en na te doen zijn. Het feit dat dit “Hit-technisch” werkte in 1961 bij ‘Baby it’s You’ van The Shirelles en 58 jaar later nog steeds garant staat voor succes maakt het misschien verborgen, maar dus absoluut van belang. Waar heb ik dat eerder gehoord?
Ook het fietslichaam kent zo een wonderlijk en tijdloos element van ongekend belang. Iets wat al verborgen en onbewust werkte toen de zijwieltjes eraf gingen en er nu nog steeds voor zorgt dat we dansend op de pedalen alle heuvels en bergen kunnen beklimmen die we willen. Een systeem op de achtergrond dat er hoogstpersoonlijk voor zorgt dat jij op ieder terrein een Hitmachine op de fiets bent.
Hoogste tijd om onze energiesystemen even in het winterzonnetje te zetten en ze de aandacht te geven die ze verdienen. Deze systemen faciliteren immers dat we zo scherp kunnen afdalen dat ons haar net zo recht overeind gaat staan als van oorstrelende muziek. Komende week zullen deze (energie)systemen dan ook centraal staan in alle WattCycling trainingen en worden door middel van drempeltrainingen, koppeltrainingen, opbouwende & VO2-maxblokken de verborgen grenzen opgezocht. Dit uiteraard onder begeleiding van de nodige la-la-la-la’s bij WattCycling.
De WattCycling trainingen staan komende week in het teken staat de gevarieerde koers. Nog geen lid? Volgende week organiseren we ook veel leuke trainingen. Doe een introductietraining en ervaar ook de meerwaarde van de WattCycling trainingen!
