De Kracht van het Nietsdoen
Een onwaarschijnlijk bericht popte op tussen wielerberichten: Meesterknecht Sepp Kuss na sterke Giro en Tour ook op de longlist voor de Vuelta. Een Vuelta waar Jumbo-Visma Met Vingegaard en Roglic voor een stukje wielergeschiedenis gaat door een poging te wagen alle drie de grote rondes in één jaar te winnen. De grand tour track record als meesterknecht liegt er niet om, maar hoe zorgt Sepp dat hij fysiek en mentaal fris genoeg is om ook voor een derde keer zijn 61kg in goud waar te zijn? Lees verder!
Frans Maassen was duidelijk over het gerucht dat Kuss ook de Vuelta zou kunnen rijden; Als zijn hoofd nog fris is, zou het goed kunnen. Nu hebben we mannen als Jens Voigt en Adam Hansen ook meerdere grote rondes achter elkaar zien rijden, maar wel in een minder prominente rol. Zou dit een gepolariseerd meerjarig masterplan zijn en zien we Kuss in 2024 voor eigen kansen gaan in de Giro misschien? Slechts negentien renners durfden de dubbel van de Ronde van Italië en Frankrijk aan dit jaar. En één daarvan is Sepp Kuss. Hij reed in totaal negen grote rondes uit, waarvan acht keer zijn kopman op het podium stond. Dat kan geen toeval zijn. De immer vriendelijke en relaxte Amerikaan is een van de sociaalste killer-bees van de geel zwarte formatie. Een man, die vooral weet wat hij níét kan en wat hij níét moet doen. En dat laatste is nog een hele kunst.
De trouwe lezer is inmiddels zo ver dat er zonder niets geen iets kan zijn. Maar dat niets, of eigenlijk niets doen, zou ook wel eens een bepalende factor in het succes van iets kunnen zijn. Bijvoorbeeld een derde grote ronde in één jaar rijden.
Het menselijk bestaan wordt volledig door activiteit in beslag genomen. Zelfs chillen is een actieve vorm van nietsdoen. We lijken daarmee het gevoel voor niets doen een beetje verloren. Niets doen is dan geen onvermogen, geen weigering en ook geen afwezigheid van een activiteit, maar een zelfstandig vermogen. Het heeft een eigen magie, het is geen zwakte of gebrek, maar een intensiteit die in de huidige maalstroom weinig erkenning meer krijgt. Het koninkrijk der inactiviteit past niet in het glanzende menselijke bestaan, en zien we daarom alleen bij mensen die noodgedwongen niets anders kunnen.
Maar niets doen is een belangrijke vorm van levensintensiteit. Het is meer dan bijkomen van werk of een andere activiteit. Het is een contemplatie waarin dingen helder worden. Het is meer dan tijd doden of verveling buiten te deur houden. Maar het is een tijd, waarin niets wordt geproduceerd, maar toch iets wordt maakt. En een van de mooiste voorbeelden hiervan is taperen. Een nietsdoen met een gezonde levenslustige supercompenserende honger tot gevolg. En dan is de vraag ook niet wat Sepp Kuss gaat doen tot de Vuelta, maar vooral wat hij níet gaat doen.
De allemansvriend gaat hopelijk het niets doen tot kunst verheffen, om daarna die kunst te etaleren in de Spaanse bergen om Jumbo – Visma een unieke trilogie te bezorgen. Dus ik gun de beste man de komende week rust. Geen gekke hoogtestages, of langlaufwedstrijden in Andorra die hij nog wel eens meepakt, maar ook niet te veel Netflix ’n chill. Ik gun hem niets. En daarmee een toekomst met van alles!
Geschreven door WattCycling trainer Boyd ‘El Tractor’ Welsink
Ook een onverwoestbare tractor kan wel eens sputteren
Komende week staan alle trainingen in het teken van kracht. Krachttrainingen hebben doorgaans een flinke impact op het lichaam, waardoor de mate van rust bepalend is voor het succes van de training. Geen Frank zonder Ronald, Geen Rintje zonder Ids en geen kracht zonder rust. Dus kom alles geven bij de WattCycling training, om extra te kunnen genieten van het niets.
