De Laatste zal de Eerste zijn
God ziet alles, maar Strava nog veel meer. Tadej Pogacar won de Ronde met een bovenmenselijk gemiddelde van 44,2 kilometer per uur, het snelste gemiddelde ooit in Vlaanderens Mooiste. Maar zijn snelste keer de Oude Kwaremont op was dan wel weer één seconde langzamer dan Kasper Asgreen vorig jaar. En Wout van Aert wint de slag om de Koppenberg van Benoot, Pogi en Stuyven door met 29 kilometer per uur gemiddeld de kasseienhelling met pieken van boven de 20% op te vlammen. Tegen het buitenaertse aan. Het slotakkoord; 7 kilometer tegen wind naar de meet, was een kolfje naar de benen van een man van wie we het misschien niet verwacht hadden…lees verder!
De dagen van Pasen lenen zich naast koersdutjes en het zoeken van paaseieren ook goed voor het bakken van dingen. Cake, taarten, brood…verzin het maar. Het AD pakte onlangs groots uit met een artikel over de prestatie verhogende effecten van bakpoeder in de sportwereld. En ook Jose de Cauwer zag in een snotje onder de neus van het Noorse eenmansdestructiebedrijf Alexander Kristoff een ster die op latere leeftijd weer rijzende is. Wat vieren we ook alweer met Pasen eigenlijk? Achja, dat Jezus is herrezen en uit de dood is opgestaan. Een verhaal waar Daniel McLay zich wel in kan vinden.
Voor de sprinter van Arkéa – Samsic was het een dag om nooit te vergeten. Op zijn 19e gaf hij alles op om naar Vlaanderen te verhuizen en bij Tim Harris, een gewezen Britse oud-renner, in huis te komen wonen. Cavendish, Froome, Wiggins, ze hadden er allemaal verbleven. Dus Daniel ook. Want alleen in Vlaanderen leer je écht koersen. En nu zit hij een dag na de koers op zijn hotelkamer. Hemelsbreed 24 kilometer van zijn oude huis, met een gat en lijf te pijnlijk om een trainingsritje richting de Scheldeprijs van woensdag te maken. Hij zei hierover in Het Nieuwsblad het volgende:
“Letterlijk. Ik ben nooit zo blij geweest dat ik de finish zag. Het begon al bij de start. Normaal krijg je een vroege vlucht en weet je: nu wordt het in het peloton even rustig. Niet dus. Zo snel ging het. Ik heb zitten bidden op mijn fiets dat er eindelijk iemand kon wegrijden. Maar het bleef duren. Op den duur waren er al 80 kilometers gereden en nog altijd was alles samen. Zelfs renners die helemaal niet hun zinnen op de vroege ontsnapping hadden gezet, zoals ik, gingen dan maar hun kans wagen. Waardoor het nóg sneller ging. Een vicieuze cirkel. Zottenwerk. Moet je in een andere koers lossen, slaag je er meestal in om nog een deftig tempo aan te houden. Niet in de Ronde van Vlaanderen”
En nu is Daniel McLay niet de eerste de beste. Hij wist zelfs als belofte de Ronde al eens te winnen en werd vorige week nog tiende in Gent – Wevelgem. Maar bij de tweede keer Oude Kwaremont was zijn bobijn af. En niet zo’n beetje, maar werkelijk he-le-maal af. Net 31, en toch al wat wedstrijden gereden, stond hij daar helemaal geparkeerd. Zijn benen zeiden nee. Ze weigerden gewoon. Moederziel alleen, met diepe ogen stond hij halverwege te voet op de koppenberg. Hij zou hier later over zeggen: ‘’Ik heb mij nog nooit zo slecht gevoeld op een fiets. Leeg. Totaal leeg. Alsof ik drie dagen niets meer gegeten had.”
Terug naar Vlaanderen verhuizen voor het koersgevoel zal hij nu niet meer doen. Geboren in Nieuw – Zeeland, opgegroeid in Engeland, een paar jaar in Vlaanderen verbleven om nu te wonen en trainen in het Spaanse Girona bevalt hem prima. Na zijn carrière gaat hij naar Estland, voor de liefde. En dat liefde sterk is, bewijst hij in het slot van deze Ronde van Vlaanderen. In zijn geliefde koers zet Daniel, die laatste zou worden, in de laatste zeven kilometer van de wedstrijd opmerkelijk genoeg de snelste tijd neer: 9.47. Dat is ruim 2 km per uur sneller dan Tadej Pogacar die 10.19 nodig had om het laatste stuk tot in Oudenaarde te fietsen, dan nog op de hielen gezeten door ene Mathieu van der Poel. Op de trekhaak van een volgwagen? En laat gelletje met bakpoeder wat goed valt? Ik weet het niet. Maar laat zijn motto voor zich spreken: ‘’Je moet het leven zo ingewikkeld mogelijk maken. Pas dan wordt het boeiend. De Ronde van Vlaanderen heeft mij op dat vlak niet teleurgesteld.”
Op naar Pasen. Op naar Parijs – Roubaix. Met aan de start: Daniel McLay. Of hij nu eerste of laatste zal worden, het gaat smullen worden. Want de laatste kan zomaar de eerste zijn.
Geschreven door WattCycling trainer Boyd ‘El Tractor’ Welsink
Ook een onverwoestbare tractor kan wel eens sputteren
Komende week staan alle trainingen in het teken van trainingszones. Bij de Allround en D’Huez trainingen zullen die opnieuw gekalibreerd worden aan de hand van de MaxRamp. Bij de Tri-Endurance en HIT staan er reguliere trainingen op het programma. Laat je niet afschrikken door hogere of lagere scores dan je buurman of buurvrouw, maar bepaal je eigen zones om rijzende te blijven.
