Dream Machine

Robert Gesink valt en breekt… Vul een malheur in naar wens en de kans is vrij groot dat je een groen vinkje krijgt. Want groen en egaal hoort bij vinkjes, net zoals het getal 13 rood voelt, op het blauwpaarse af. De letter Z ruikt naar onweer en de woensdag smaakt naar havermout met zaagsel. Na een sleutelbeen en bekkenbreuk in 2019, zijn andere sleutelbeen in 2021 is het nu in de eerste koers van 2023 weer raak voor Robert ‘grimas’Gesink. Kan iemand Gesink vertellen dat Down Under niet betekent ondersteboven kletteren?

Er lijken steeds minder ellendige dingen te zijn die we buiten de deur kunnen houden. Sommige tuinen liggen er gortdroog bij terwijl anderen overstromen. En wat voor hor moet je voor je ramen zetten als je zowel de malariamug als de opkomende wolf wil afweren? De schijnbaar onvermijdelijke maalstroom aan dingen die op ons afkomen, al dan niet GBT gegenereerd (dit is mogelijk mijn laatste column), houdt ons af van vraagstukken met een andere watt per kg verhouding. De meer tijd- en gewichtloze vraagstukken als wanneer je een hek een hekje mag noemen of wat het verschil is tussen een vergelijking en een metafoor. En kan je iets missen dat je nooit hebt gehad? Zoals het leven wat je altijd hebt willen hebben, of is het dan een verlangen? Ik zou het graag opzoeken in mijn dromen, want dromen zijn onbegrensd. Maar in mijn dromen heb ik gek genoeg nooit een telefoon of computer bij de hand…

Ik droomde onlangs wel dat ik op de fiets zat en in de weerspiegeling van de etalages en ramen keek waar ik langs reed. Ik kom er netjes voor uit dat ik dit altijd doe en niet alleen in mijn dromen. Gewoon even kijken hoe je op de fiets zit. Het blijft een gesoigneerde sport. Maar in plaats van dat ik mijn eigen weerspiegelingen zag, zag ik een weerspiegeling van mijn karakter. En hoe onaardiger of onfatsoenlijker ik die dag was geweest, hoe gruwelijker mijn vertoning. Twee keer door donkeroranje fietsen en langs een hond komen zonder te aaien gaven me al het uiterlijk van Karbonkel. Dromen, of misschien wel nachtmerries, zo levendig dat het me enkele dagen ervan weerhield om op de fiets te stappen. Ergens ben je blij dat dit slechts je zorgen zijn en dat je liever zelf met ongemak zit opgescheept dan dat je dat het iemand anders gunt die het al zwaarder heeft, maar het eerlijker verdelen van onzekerheid of oneerlijkheid maakt het nog niet iets rechtvaardigs en al helemaal geen vooruitgang.

Dus wat er nodig om vooruit te gaan? Juist, muziek. Er zijn nog altijd verhitte discussies in de wetenschap waarom muziek zoveel invloed op ons heeft, maar dat het wat met een mens doet zijn we het inmiddels aardig over eens. We weten inmiddels ook dat bij het horen, en al helemaal bij het maken van muziek, de primitiefste diep gelegen hersengebieden actief worden. Breinwetenschapper Erik Scherder vermoedt dat basale muzikale klanken als het grommen van een beer waar we voor moeten vluchten, ervoor hebben gezorgd dat het oudste deel van ons reptielenbrein, oftewel hersenstam, actief raakt.

Een andere theorie is dat het ons helpt te overleven omdat het de groepsvorming stimuleert. Naast de belevenis van sport is samen muziek maken een van de snelste manieren om saamhorigheid tussen vreemden te creëren. Melodie en ritme dwingen mensen op elkaar af te stemmen, waarmee het uiteindelijk iets groters is dan jezelf. En zelfs als je alleen muziek luistert, voel je je al minder alleen. Het feit dat muziek zo een rechtstreeks effect heeft op onze emoties is vandaag de dag ook goed te verklaren. De meeste breingebieden die actief zijn bij muziek liggen relatief ver uit elkaar. De zenuwbanen moeten grote afstanden afleggen, wat dit breinsysteem tot een van de meest complexe systemen maakt die we hebben. Maar hoe complexer, hoe meer stimulatie. En hoe meer stimulatie, hoe beter de conditie. Dus muziek maken en luisteren versterkt allerlei gebieden, waaronder de beloningssystemen, dopmines en andere oppeppende neurotransmitters. Het is dus inderdaad een magisch drieluik van seks, drugs én rock-n’-roll. Een herkenbaar refrein, een onverwachte demarrage van een saxofoon of en vernietigende push van een baslijn; het kriebelt en stimuleert ons allemaal!

En muziek en fietsen? Er is een duidelijke verbinding waar te nemen tussen het beloningsysteem en het bewegingscentrum. We kennen allemaal wel de neiging om mee te bewegen bij een lekker hitje, zoals het tikken met onze vinger of als een Thomas Voeckler te schudden met het hoofd. Fietsen en muziek samen vereist dan ook een complex mentaal coördinatief samenspel dat versterkend werkt op zintuigelijke- en bewegingsfuncties.

Nu is Robert Gesink 36 jaar oud met een aflopend contract. Geen ideale situatie voor iemand die ik nog een mooie klapper gun voordat hij zijn carrière afsluit en zijn Cervélo machine aan de skilift in Andorra hangt. Maar ik hoop dat hij uit deze nachtmerrie kan stappen en blijft dromen. Fietsen kan even niet met wederom gebroken bekken, maar een mooi Spotify lijstje ga ik zeker voor hem maken. Al is het een kleine hondenpleister op een vrij grote wond.

En dan begin ik de lijst met Dream Machine van Dominik Eulberg. De afgestuurd bioloog aan de Universiteit van Bonn gebruikt aanzienlijk veel vogelgeluiden in zijn composities en laat zich inspireren door mooie landschappen, vogels, zeeën, de wind, het galopperen van een paard… dingen die emoties en herinneringen oproepen. Hopelijk werkt dit strijdlustigheid, goesting en knaldrang bergop in de hand. Zijn de herinneringen aan alle mooie plekken waar hij al heeft gereden voldoende om nog even door te zetten en nog één keer terug te komen. Ik hou Goeroe Gissa graag nog even binnen de deuren van het peloton. Misschien droom ik vanavond wel over een legendarische terugkeer van Gesink waarbij ik zijn meesterknecht mag zijn in de koninginnenrit van de Vuelta. Het klinkt mij in ieder geval als muziek in de oren…

Geschreven door WattCycling trainer Boyd ‘El Tractor’ Welsink

Ook een onverwoestbare tractor kan wel eens sputteren

Komende week staan alle trainingen in het teken van de koers. Van de Tour Down Under (en dan zonder valpartijen) tot het WK Veldrijden. Mocht je te maken hebben met een winterdipje kan je ook lekker in zonnetje koersen in de Ronde van Valencia. En voor de strijdlustige renners onder ons valt er bij de allround een 20 minuten FTP inspanning te leveren.