Geen Iets zonder Niets

Het begon met een klein scheurtje, en toen enkele secondes later, was er sprake van een gaatje. Zo’n type gaatje waarvan je onmiddellijk recht op gaat zitten en je ogen net wat beter fixeert op het scherm. Zo’n gaatje waarvan je zou willen dat er iemand naast je zat om hem of haar bij zijn arm te grijpen om te vragen ‘zie je dat?’. Binnen enkele minuten was het gaatje, via een veur verworden tot een gat. Een gat wat we vorig jaar op de Col du Granon ook zagen. Net zoals het verrassende gat op de Hautecam een week later. Maar in tegenstelling tot vorig jaar werd het gat een krater. Een krakende krater. ‘’Pogi is out, Pogi is gone, Pogi is nowhere!’ riep Adam Blythe vanaf de motor. Een Pogi kon alleen nergens zijn, omdat Jonas ergens was… lees verder!

Stel je een vlakte voor waar een paar heuvels boven uitsteken. Wat maakt dat het heuvels zijn? Een logische vraag die filosoof en logicus Graham Priest zichzelf onlangs in een interview stelde. ‘Dat ze boven de vlakte uitsteken natuurlijk,’ gaf hij meteen zelf het antwoord, ‘want als ze even hoog waren, waren het geen heuvels.’ Hetzelfde geldt voor een object. ‘Dat is pas een object omdat het zich onderscheidt van het niets. Een beetje problematisch is het wel, omdat je lastig over niets kunt praten. Want wat overblijft wanneer je alles weghaalt, is dus niets, maar ook een object in de vorm van niets. We hebben dus te maken met een contradictie die als niets bepalend is voor alles. Zo ook op het (vrouwen)wielrennen…

Het gaat tegen onze intuïtie in dat het op hetzelfde moment kan regenen en droog kan zijn. We willen nou eenmaal dingen graag logisch en kloppend in elkaar hebben steken. Maar veel dingen zijn logisch inconsistent en verdienen het ook om zo bekeken te worden. Zo ben ik vroeger meer geweld uit de weg gegaan naarmate ik beter werd in de ‘vechtsport’ Judo. Weer een contradictie, maar ergens wel een logische beweging. Om over beweging te spreken; Je kan je bijvoorbeeld afvragen wat het betekent om in beweging te zijn. Betekent dat dat je op een bepaald moment hier bent en even later op een volgende plek? Natuurlijk niet, want je zou op die twee plekken in rust kunnen zijn. Dus in beweging ben je hier en niet hier op hetzelfde moment. Een contradictie waarin je niets iets achterlaat, maar je wordt ergens van verlost en bewaard, of neemt iets mee, op hetzelfde moment. Zoals Pogi nu misschien geparkeerd is komen te staan déze Tour, maar dit inmiddels verleden in de vorm van ervaring toch mee zal nemen naar zijn volgende Tour. Iets waar hij op een goede manier mee zal moeten leren leven.

 Het leven waar we het maar al te graag over hebben en elkaar over adviseren; wat je moet doen en wat je moet laten, maar zelden hoe je het leven moet leiden. Of in het geval van een wielrenner moet afzien en lijden. Iets wat niet ontkent hoeft te worden, maar we wel mee aan de slag kunnen gaan. Iets wat in de vorm van compassie centraal staat in de boeddhistische ethiek, waar de hashtag #samenwinnen van Jumbo-Visma ook dichtbij in de buurt komt. Het fundamentele idee hiervan is dat jij niet kunt floreren als anderen dat niet doen. En ‘anderen’ is dan íedereen, ook de boer die je voedsel verbouwt en de machinist die ervoor zorgt dat jij op tijd op je werk komt. Een wederzijdse afhankelijkheid waar deugd en verbondenheid een grote rol spelen. En Jonas Vingegaard heeft dat begrepen.

Als ziekte en/of valpartijen vermeden kunnen worden lijkt niets een tweede Tour eindzege van de Deen in de weg te staan. Gebruikelijk is dan dat je je ploeggenoten een cadeau geeft als dank voor de bewezen diensten. Zo trakteerde Tom Dumoulin zijn hele ploeg bijvoorbeeld op een Rocket Espresso koffie machine na zijn Giro overwinning. Maar het kan mooier. Fijner. In een interview met Tiesj Benoot en Nathan van Hooydonck komt de #samenwinnen mentaliteit van Jonas nog iets verder naar voren.

Benoot geeft daarin aan dat Jonas veel persoonlijke spullen heeft gegeven. Soms met een briefje erbij. En niet alleen voor Tiesj, maar ook aan zijn vriendin. En dochter. Van Hooydonck had wel eens laten vallen dat hij van golfen hield en kreeg naast allerlei spulletjes van lokale Deense merken ook twee doosjes extra golfballen erbij. En zo had hij voor alle vrouwen, vriendinnen en kinderen iets.  Kleine gebaren die aangeven dat iemand naar je luistert als je over je passie praat. Over wat je aan het hart gaat. Iemand zich in je verplaatst. En hoe klein dat iets ook is, het kan bestaan omdat er ook een niets is… En dat niets heeft Jonas, met de haardos van Henk Luberding op de visafslag en dromend van een bestaan als timmerman, ook gezien.

Nu hij iets is in de Tourhectiek, kijkt hij weer uit naar het niets van zijn woonplaats Glyngøre. ‘’Soms is er wat te doen, maar verder is het hier vooral rustig en stil. Ik vind het geweldig hier’, aldus Jonas.

Zondag zal het heel even niets zijn na drie prachtige weken Tour de France. Maar dat geeft ons de ruimte om weer uit te kijken naar iets, in dit geval de Tour de France Femmes. De Tadej en Jonas van dienst heten dan Annemiek en Demi. Wie gaat er winnen? Ik hoop de renster die haar ploeggenoten en zo veel mogelijk anderen meeneemt in haar florerende tocht. Want tegen die verbinding, kan geen krater, veur of scheur op.

 Geschreven door WattCycling trainer Boyd ‘El Tractor’ Welsink

Ook een onverwoestbare tractor kan wel eens sputteren

Komende week staan alle trainingen in het teken van vrouwenwielrennen. De Tour de France voor vrouwen gaat van start met onder andere Marianne Vos en Demi Vollering. Daarnaast kruipen we in het tijdritpak van Ellen van Dijk bij de tri-endurance en proberen we als een Annemiek van Vleuten huis te houden in Luik – Bastenanken – Luik.