Halve Belgen, finalebidons en Bosjesmannen

Dat sport lang niet altijd eerlijk voelt of is blijkt helaas wel vaker. Waar twee renners uit dezelfde bocht vliegen moet de een dat bekopen met een hersenschudding en de ander met zijn leven. De dodelijke valpartij van Gino Mäder in de Ronde van Zwitserland doet het debat over veiligheid in de koers opnieuw oplaaien. Waar de Formule 1 het etiket van dodelijkste sport van zich af heeft geschud is de koers door de jaren heen maar mondjesmaat veiliger geworden. Een ook niet eerlijker. Lees verder.

 Naast gewicht en watt per kg is ook het gewicht van de fiets een belangrijk element van de wielersport geworden. De vierde Tour van Miguel Indurain op een Pinarello in 1994 was de laatste die gewonnen werd op een stalen fiets. De jaren nadien domineerde het lichtere aluminium de markt, maar tegen het einde van de vorige eeuw veroverde carbon definitief het peloton. Met de ratrace om de snelste en lichtste racefiets van het hele pak te ontwerpen, kwamen ook de zorgen om de veiligheid en de stevigheid van die lichtgewichten. Fietsconstructeurs vertelden de UCI dat ze geen garanties meer konden geven zodra het gewicht onder de zeven kilo zakte. Die bouwde nog een marge van 200 gram in en stelde de verplichte limiet op 6,8 kilogram. Vandaag zijn de carbontechnieken zodanig geëvolueerd en is het gewicht van de fietscomponenten zodanig verlaagd dat je probleemloos een fiets van 5,8 kilogram kan maken die veilig en stijf is, maar de 23 jaar oude limiet wordt nog steeds gehandhaafd.

Een stukje veiligheid preventief ingebouwd, waar we helaas vaker pas door schade en schande wijs worden. En het zou de Kazachse renner Andrei Kivilev die in de tweede etappe van Parijs – Nice in 2003 zijn die moest sterven om de levens van honderden renners na hem te redden. Zijn verdwijning zorgde ervoor dat de helm nooit meer uit het peloton zou verdwijnen.

Met duidelijke regels voor seingevers en motard’s en innovatieve zogenoemde racebumpers, knalgele gigantische stootkussens rond bomen en palen die ook een geluidssignaal geven om te waarschuwen voor het straatmeubilair, lijkt de koers dan ook veiliger en eerlijker te worden. Het compleet verbieden van Tramadol in 2019 leek ook de gevaarlijke finalebidon in de kiem te smoren. Een krachtige cocktail met onder andere Tramadol zou ervoor zorgen dat de renners in de laatste kilometers minder pijn voelen. Bijeffecten zijn echter duizeligheid en draaierigheid, wat weer aanleiding geeft tot meer valpartijen. Onder andere Nairo Quintana werd in 2022 uit de Tour uitslag geschrapt vanwege een positieve test.

En schrappen helpt soms, zoals oude en gevaarlijke dranghekken schrappen van de lijst van benodigdheden. Of sprintaankomsten bergaf. Supertuckend afdalen en ‘helaas’ ook de puppy paws over het stuur worden vanaf 1 april 2021 niet meer gedoogd. Hebben we dan eindelijk een eerlijke en veilige koers? Veilig nog lang niet. En ook eerlijkheid lijkt ver weg te zijn wanneer we kijken naar het nationale kampioenschap van Albanië deze week.

Topfavoriet en halve Belg Yber Sefa, partner van de Belgische ex-renster Carolien Vandermoortele, won al de rit tegen de klok voor de 5e keer en leek lang op weg voor zijn 7e titel in de wegkoers. In de wegrit over zes ronden van 25 kilometer had hij na anderhalve ronde al één minuut voorsprong op de rest, totdat er opeens op een lange rechte weg binnen een halve minuut weer tien man in zijn wiel zaten. Letterlijk aan een volgwagen gehangen om terug te worden gebracht in koers, maar te weinig beeldmateriaal voor fraude. Deelnemer Olsian Velia stond in de tweede ronde volledig geparkeerd op een klimmetje waarna hij zich verschanste in de bosjes om in de een na laatste ronde weer vrolijk aan te sluiten. Sefa, met inmiddels wat ongeloof en gedaald moraal in zijn achterzak, wilde in de slotronde opnieuw aanvallen om alsnog zijn 7e titel binnen te slepen. Bij de een na laatste doorronde werd echter, met nog twee kilometer te gaan, besloten maar meteen te finishen. Sefa werd derde in de sprint. Achter belofte Lukas Kloppenborg en, geloof het of niet… bosjesman Olsian Velia op één. De koers is en blijft oneerlijk. Dat geeft het een charme en tegelijkertijd ellende. Laten we er met zijn allen het beste van maken, op een zo’n veilig mogelijke manier.

 Geschreven door WattCycling trainer Boyd ‘El Tractor’ Welsink

Ook een onverwoestbare tractor kan wel eens sputteren

Komende week staan alle trainingen in het teken van Grand Fondo’s. Italie, Frankrijk, Noorwegen…het maakt niet uit! Overal zijn prachtige tochten te maken, uit- en vergezichten te bewonderen en de nodige kilometers af te leggen. Komende week komen hiervan de nodige aan bod als laatste voorbereiding op het echte werk. Dus kom trainen en stoom je klaar!