How Sweet it is
Het is 1959, het jaar waarin Batista in Cuba wordt afgezet door Fidel Castro, de modepop Barbie wordt geïntroduceerd, de eerste DAF personenauto van de lopende band rolt in Eindhoven, maar ook de allereerste uitzending van Sport in Beeld op tv komt. De voorloper van Studio Sport heeft gelijk een primeur te pakken, want dat jaar wordt voor de eerste maal een helikopter ingezet voor live verslaglegging bij de Tour de France. Nooit eerder speelden beeld en geluid op deze vliegende wijze samen boven het peloton. En dat klinkt de liefhebber als muziek in de oren… lees verder!
Het zou een prachtige Tour de France worden. Federico Bahamontes die na zijn overwinning in de klimtijdrit op de Puy-de-Dôme aangaf voor het klassement te gaan. Charly Gaul die daarop aanviel in de Alpen en later een gigantische inzinking zou krijgen door de hitte. En wat te denken van een Anquetil en Rivière die met schijnaanvallen Anglade stuk reden toen hij het geel van Bahamontes leek over te nemen. Het Franse publiek was zwaar teleurgesteld in het politieke spel van de favorieten en sloot Henry Anglade, die met de heerlijke bijnaam Napoleon uiteindelijk tweede zou worden, in het hart. Niet de volle buit, wel een vol hart.
En het was op 14 juli 1959 – tijdens de 18e rit, gewonnen door de Italiaanse baanspecialist en hondenliefhebber Ercole Baldini – dat voor de eerste keer een helikopter werd ingezet om rechtstreekse beelden uit te zenden op televisie. Iemand die hoogstwaarschijnlijk met smart naar die beelden heeft zitten kijken is Walter S. Tevis, die net zijn boek The Hustler had uitgebracht. Een prachtig boek over “Fast” Eddie Felson, een talentvolle poolspeler, die zalen en cafés bezoekt en doet alsof hij niet kan poolen, om vervolgens de sterren van het laken te spelen en daar veel geld mee wint. Een boek vol bedrog, reputaties, sport emoties, en een komen een gaan van overdoses aan drugs en zelfvertrouwen.
De roman was een succes en niemand minder dan Frank Sinatra aasde op de filmrechten omdat hij een fantastische mogelijkheid zag om beeld, geluid en sport op fantastische manier met elkaar te verenigen. Hij zou er uiteindelijk vanaf zien, omdat hij niet dacht dat iedereen bereid was twee uur te kijken naar mannen die een technisch spel met gekleurde ballen spelen. Maar sport is natuurlijk meer dan dat en het was uiteindelijk producent Robert Rossen die het spelen van pool niet zag als een sportspel, maar als een metafoor voor een mens die wordt verpletterd tussen de krachten van winnen en verliezen. Hij durfde om de vertaalslag van bladzijde naar bioscoop te begeleiden.
Met alleskunner Paul Newman, net als Niki Terpstra gek van auto’s en fietsen in de hoofdrol, kwam in 1961 The Hustler uit op het witte doek. Alleen the making of is al Oscar waardig, laat staan de film in zijn totaliteit. En zoals Fabio Jakobsen kan sprinten door een fenomenale Mørkøv als lead out, en Berghuis vrijuit kan spelen door vuil werk opknapper Alvarez, kon Newman mede stralen door een bijzondere bijrol voor Jackie Gleason.
Jackie Gleason was naast acteur, schrijver, komediant en televisiemaker ook een gewaardeerd musicus. Zijn diverse activiteiten en kunden leverde hem de bijnaam The Great One op en zijn eerste album Music for Lovers Only heeft nog altijd het Billboard Top Ten record (153 weken). Jackie heeft bijna 20 jaar zijn eigen TV-show gehad waar hij op enthousiaste wijze gasten, muziek en komedie aan elkaar wist te binden. Maar wie langere tijd iets doet, kan in herhaling vallen. Naast regelmatig grijpen naar drank en marihuana, was het zijn standaard reactie op bijna alles (en wat een van zijn trademarks werd): “How sweet it is!” Het waren die vier woorden die wel veertig keer per uitzending voorbijkwamen en onlosmakelijk en voor eeuwig aan Jackie verbonden leken te zijn, tot 1964…
Het legendarische liedjesschrijvers team Holland – Dozier – Holland van Motown zag in deze signature phrase een hit een schreef eind dat jaar een hit voor niemand minder dan Marvin Gaye. Een hit met een poprandje, maar niet zo over de top als Barbie. En waar Gaye praktisch altijd de liefde bezong, was het ditmaal niet over de gebruikelijke metaforische randen van de onbegrensde emotie, maar juist recht voor zijn raap. Simpeler. Krachtiger. De bijbehorende lichtgevoelige piano riff werd warmpjes ondersteund door de sanguinische klanken van The Adantes en ook de begeleiding van de Funk Brothers uit Detroit kan als net niet overtuigend, maar toch sterk aanwezig beschouwd worden.
Een mengelmoes waarvan het geheel aanzienlijk meer is dan de som der delen. Een hit die niet ten volste vertolkt wordt, maar je wel met een vervuld hart achterlaat. En die balans maakt nou precies How sweet it is. En of je nu wil of niet, wanneer je je geliefde pakt om in elkaars armen een kleine drie minuten onder de verzuringsgrens door de woonkamer te zwieren, zal je merken dat je je daarna krachtiger en levenslustiger voelt dan ervoor. Het is de sub maximale doch gerichte gevoelige beleving van beeld en geluid die ervoor zorgt dat er krachten vrijkomen in plaats van opbranden. Het niet maximaal breakdancend en zwetend geven, maar toch het hart vol laden en gevoelsmatig de overwinning beleven. Och, How sweet it is…
Geschreven door WattCycling trainer Boyd ‘El Tractor’ Welsink
Ook een onverwoestbare tractor kan wel eens sputteren
Komende week gaan we na een week vol Sweet Spot trainingen weer iets meer met de krachten smijten. We hebben ons lijf afgelopen week sub maximaal geprikkeld op de heuvels en in de aanval, en gaan daar deze week een sterk gevolg aan geven. Kom trainen en fiets jezelf, ondersteund door het juiste beeld en geluid, naar een hoger niveau fietsen! How Sweet?
