In het Rood Rijden (WattCycling column)
Als we het over in het rood rijden hebben, gaat het vaak over grenzen. Grenzen van verzuring, grenzen van het (on)mogelijke en het begrensde aantal meters of minuten dat je in het rood kan doorbrengen. Hoeveel kan een renner aan en wie kan niet alleen het hardst, maar ook het langst doorgaan met pijn lijden, afzien en diepgaan. Op zoek naar het punt waar de fysieke en mentale grenzen botsen met het geoorloofde. Dit weekend brengt in het rood rijden verrassend een Argentijns grenslijntje met zich mee… Lees verder!
De rode trui is jonger dan je in eerste instantie misschien zou denken. Waar het La Gazzetta dello Sport roze van de Giro al in 1931 ten tonele verscheen, en het L’Auto geel van de Tour in 1919 al toonbaar over de weg zoefde, werd het rood van de Vuelta pas in 2010 gemeengoed. Het was Mark Cavendish die toen met de HTC – Columbia ploeg de ploegentijdrit won en als eerste het rood om de schouders mocht hangen. In de jaren daarvoor was er al een waar kleurenpalet aan witte, oranje, gele en gouden truien versleten. Met de vaste rode trui voor de leider in het klassement probeert de Vuelta sinds twaalf jaar meer identiteit aan de Spaanse koers te geven. Rood is ook de kleur van de puntentrui in de Tirreno – Adriatico, de bergtrui in de Ronde van Catalonië en Californië, en de tussensprint trui in de Ronde van Polen en België, maar toch zullen de meeste mensen het associëren met de leiderstrui in de Ronde van Spanje. Missie geslaagd zo lijkt het.
Nu de eerste drie dagen van de Vuelta in Nederland worden verreden dit jaar is er voor een speciale rode trui gekozen. Ontworpen door Mattijs van Bergen, die zich normaliter buigt over het ontwerp van de wapperende jurken voor Maxima, bevat de trui meerdere beeldmerken van de betrokken steden en provincies. Het is voor het eerst in de historie van het wielrennen dat een gastland een trui heeft ontworpen die ook daadwerkelijk wordt gebruikt. En zo blijft een sport die op het oog weinig veranderd, want er zal nog altijd op de pedalen getrapt moeten worden, in ontwikkelingen en leiden veranderingen weer tot nieuwe dingen. Nieuwe mogelijkheden, inzichten, verbindingen en vergezichten. Met nieuwe bergen als de Perlavia in de waanzinnige 8e etappe, en de Pico Jano op dag 6 zullen er voor het eerst in de Vuelta historie toppen aangedaan worden die zelden tot nooit bereden zijn. Ik zal nauwgezet volgen hoe kanshebbers als Carapaz en gevaarlijke outsiders als Thymen Arensmans zichzelf en deze nieuwe wegen gaan (her)ontdekken en zich letterlijk en figuurlijk in het rood proberen te rijden.
Want rood is meer dan een rode trui. Het rood is ruimer dan maatje Small of Medium om de tengere lijfjes. Huishouden in het rood vraagt om een huis als basis. Een plek waar je thuiskomt in de schemer, waar je vertrouwt kan neerploffen na een dag als eenzame vluchter. Een plek die groeit met aandacht onder de zon, slaapt in de stilte van de nacht en er niet is zonder dromen. Een huis kan een anker of een mast hebben, maar ook een schoorsteen of een tuin. Het heeft deuren om te openen, om af te sluiten, om doorheen te stappen zonder je te hoeven samenvouwen. En hoe stijlvol en zorgvuldig ook ingericht, hoort een huis geen geheim te bergen of schuilplaats te zijn van je verlangens.
Het grenzeloze dat de renners deze Vuelta gaan ervaren, het vertoeven en afzien in kastelen van lucht, waarvan de deuren bestaan uit ochtendmist en de vensters gevormd worden door scanderende fans, was niet mogelijk zonder een plek, een huis, met rust. Zonder onbehagen is er weinig te behagen, en zonder heuvel op is er geen heuvel af. Maar zonder huis, is er geen sprake van rondfietsen en lekker zwerven, maar rood voor de ogen en langzaam sterven. Laten we naast onze fysieke grenzen alsjeblieft ook die van onze gastvrijheid, het zien van mogelijkheden en menselijkheid proberen te verleggen. Een beetje lief voor elkaar zijn is zelden iemand slechter van geworden, zowel op als naast de fiets.
Geschreven door WattCycling trainer Boyd ‘El Tractor’ Welsink
Ook een onverwoestbare tractor kan wel eens sputteren
Deze week staan de trainingen bij WattCycling in het teken van de Vuelta. Van de razendsnelle ploegentijdrit tot klimmen rond het prachtige Oviedo en van tapas tot Sangria. Alles komt voorbij! Kom trainen, zoek af en toe het rood op en verleg je grenzen!
