Inspiratie is Transpiratie

Wat hebben de Mona Lisa, elektronisch schakelen en wasabi-ijs met elkaar gemeen? Juist, het is allemaal ooit bedacht. Van sommige zaken weten we hoe en door wie ze bedacht zijn, maar welke helden ooit bedacht hebben een wiel te maken of een aardappel te koken weten we helaas niet. Hoogstwaarschijnlijk was er sprake van een vorm van urgentie. Een urgentie om te voorkomen dat iets misgaat, of juist dat iets beter gaat. En natuurlijk inspiratie om de status-quo te doorbreken en beter te worden. En die inspiratie is mooi, maar ook mysterieus. Noodzakelijk voor ontwikkeling, maar vaak ongrijpbaar. Hoog tijd om te kijken wat voor Komoot route we moeten bouwen om die inspiratie te vinden! Lees verder.

Ik heb (helaas) nog nooit meegemaakt dat ik iets deed en daarna wist dat dat het enige was wat ik ooit nog wilde doen. Fietsen of honden aaien komt aardig in de buurt, maar ik zou het niet mijn roeping willen noemen. Best jammer, want dit wordt doorgaans gezien als de hoogste vorm van inspiratie. Het verhaal van de 13-jarige Robert Smith die David Bowie op tv zag is daar nog altijd een mooi voorbeeld van. Toen hij Bowie ‘Starman’ zag spelen was het alsof hij door de bliksem getroffen werd. Niet veel later vroeg zijn studieadviseur wat hij wilde worden als hij groot was en er kwam zonder twijfel of gestotter ’popster’ over zijn lippen. De studieadviseur zal even gelachen of misschien wel diep gezucht hebben, maar 45 jaar later bestaat zijn band The Cure nog steeds.

Maar is inspiratie dan een roeping, of meer een soort inval? Een idee dat weer leidt tot een nieuw idee of doel. En of dat dan een nieuwe lesmethode of de relativiteitstheorie is maakt dan niet uit. Bij een inval denk ik ook aan een soort flow-ervaring waarbij informatie of ideeën onbewust naar boven lijken te komen. Tegenwoordig lijkt alles waar we te weinig over na- willen of durven denken verbasterd tot gevoel, maar flow lijkt daar wel echt iets van weg te hebben. Je voelt de inspiratie. Of je nu een muzikant als Bob Dylan bent die nooit heeft hoeven componeren omdat het gewoon in hem opkwam, of een eenvoudige hobby als fietsen hebt, we kennen allemaal wel van die momenten waarop het voelt alsof het vanzelf gaat. Een moment wat zelden samenvalt met een 20-minuten FTP test overigens.

Zouden we inspiratie opdoen ook kunnen sturen? Dus omstandigheden creëren waarin de context of een mindset zo op gang worden gebracht, dat er ongehinderd informatie naar het bewustzijn sijpelt? Dat je de magie van de onbegrijpelijke hulp van buitenaf zelf een beetje helpt. Dat we zelf een beetje meewind creëren en zo alle positieve emoties die rond inspiratie hangen, en veel van verliefdheid weg hebben, groen licht geven?

Het goede nieuws lijkt te zijn dat je inspiratie inderdaad een beetje kan afdwingen, het slechte nieuws is dat je er hard voor moet werken. Want David Bowie op tv zien maakt je nog geen goede gitarist. En 69x Gent – Wevelgem 2015 terugkijken op Youtube maakt je nog geen waaier specialist (heb ik van horen en zeggen…). Je moet graag willen, je moet nadenken, je moet praten met anderen en ga zo maar door. En als je dan aan je Olympische droom of businessplan aan het werk bent moet je juist weer omstandigheden creëren die je wel een beetje afleiden en blijven inspireren, maar ook weer niet te veel. Je zal moeten ploeteren, maar je ook niet door een klein beetje tegenwind laten ontmoedigen. Kortom, inspiratie is transpiratie.

Ik heb wel eens een 32 uur Football Manager achter elkaar gespeeld of 19 uur aan een rits door een stuk hout bewerkt. Niet omdat ik de timer daarop had afgesteld, maar omdat het nou eenmaal zo ging. Dat haalt het niet bij een Mozart die in zijn 35 levensjaren meer dan 600 muziekstukken schreef of een Vincent van Gogh die in tien jaar tijd 860 schilderijen maakte, maar ik snap wel dat inspiratie een heerlijk gevoel van kracht en energie kan geven waarin een ritme een beetje kwijtraakt. En dat gebrek aan ritme maakt dat je wat vergeetachtig wordt, geen honger voelt, de wc nog even uitstelt en maar doorgaat. Newton had geen relatie, nauwelijks vrienden, kamde zijn haren nooit en liep doorgaans in dezelfde kleren en ook Alexander Graham Bell werkte graag 24 uur achter elkaar. Misschien niet heel gezellig voor zijn vrouw, maar het heeft er wel voor gezorgd dat we nu onze eigen (en zelfs andere vrouwen) kunnen bellen met iets anders dan een fietsbel.

Ik ben inmiddels geïnspireerd geraakt van het nadenken over inspiratie. Ik heb zin om de fiets te pakken en erop uit te gaan. Om te raken en geraakt te worden. Om overtuigd te raken van alles wat ik nog niet weet en dat te koppelen aan alles wat ik denk te weten. Om een stukje perspectivistische lenigheid aan mijn (fiets)bestaan toe te voegen en te transpireren in de flow. En waar ik heen ga maakt dus niet uit, want het is overal. Ik wil alleen wel proberen net iets socialer te blijven en niet mijn ritme te verliezen. Dus zet ik ritmische inspiratie op de oren in de vorm van Khruangbin. Instrumentale beats die vanuit een Thaise lavalamp, verstopt in het gewaad van een Keniaanse krijger, naar mijn oortjes zijn gebracht. Het klinkt als de schaduw van het huis van Quentin Tarantino op een hele warme dag nadat je net de broertjes Yates synchroon hebt zien surfen. Het rommelt en vloeit door als wegfladderende vogels na een donder en een bliksem tijdens het paaseieren zoeken…op tweede paasdag welteverstaan. Inspireren is transpireren schiet me opeens te binnen, en ik schakel een tandje bij. Net niet op of over de limiet, want daar zit ik als ik mijn hoofd leeg wil maken. Dus juist net eronder, zodat het hoofd zich kan laten vullen. Waarvandaan? Geen idee, maar mijn hoofd is inmiddels als een krioelende mensenmassa op een lapjesmarkt in Mumbai. Op een goede manier welteverstaan. Oooooh yeah, that’s the spot. The Sweet Spot.

Geschreven door WattCycling trainer Boyd ‘El Tractor’ Welsink

Ook een onverwoestbare tractor kan wel eens sputteren

Komende week staan alle trainingen in het teken van de Sweet Spot. Een intensiteit die pittig genoeg is om moe van te worden, maar licht genoeg is om je besef van tijd te verliezen en maar te blijven gaan. Een spot van inspiratie dat via een koers van transpiratie zal leiden tot grootse prestaties. Wij zorgen voor de muziek en houden de tijd in de gaten, dus kom trainen!