Kinderspel

En of Remco Evenepoel klaar is voor de Giro! De vraag die wieler liefhebbend België al enige tijd in zijn greep houdt lijkt beantwoord te worden door een Strava file. De wereldkampioen werkte zijn laatste training in Spanje af voordat hij afzakte naar Italië voor de start van de Giro: welgeteld 183 kilometer aan een gemiddelde snelheid van 44,7 kilometer per uur. Daarin verslond hij ook nog eens meer dan 1300 hoogtemeters. Opmerkelijk detail: de training vond plaats op zijn tijdritfiets. De openingstijdrit op zaterdag lijkt dan ook een spekkie naar het kinderbekkie van Remco te worden, mits hij de juiste tijd & (s)pace weet te vinden…lees verder!

Meer dan 70 tijdritkilometers zitten er in de aankomende Giro. Als aerodynamische sloopkogel lijkt het routeboek Remco Evenepoel dus vrij gunstig gezind, al heeft hij in Olympisch kampioen tijdrijden Primoz Roglic een mede kanshebber voor de eindzege met eenzelfde specialiteit. Het gaat een mooie strijd worden die in de loodzware laatste week waarschijnlijk pas echt beslist gaat worden. Een week waarin we de grimassen van Greg van Avermaet zullen moeten missen. De immer strijdlustige familieman kiest in zijn laatste jaar als profrenner voor een ander schema en we zullen de Olympisch kampioen van 2016 dan ook niet aan de espresso zien. Toch een man die altijd wel in was voor een gekke ontspanning of vroege aanval. Dan maar hopen op mooie sprints van Jonathan Milan, Marius Mayrhoferen en Kaden Groves. Of een verrassende monsterlijke dagzege in de bergen van Andreas Leknessund of Jay Vine. En anders is het kijken naar de eerdergenoemde Ben Healy of een uitspatting van de jongste renner aan de start; de meer vel dan been Amerikaan Matthew Riccitello. Tot zo ver mijn persoonlijke Who to Watch.

Of de klimtijdrit op de voorlaatste dag het verschil gaat maken, is nog maar de vraag. Daags voor de start brengt deze tijdrit al de nodige zenuwen met zich mee. De weg is te smal om auto’s met reservemateriaal achter de renners aan naar boven te laten rijden en boven op de klim is überhaupt amper plaats om te draaien en keren. En nu blijkt vlak voor aanvang dat achter elke renner een motor te laten rijden om mechanische assistentie te verlenen een onmogelijke opgave is.  Kortom, de loeisteile kuit onterende Monte Lussari van 8km aan 12% doet niet alleen pijn aan de benen, maar geeft de UCI ook kopzorgen. Iets met starten in verschillende waves zal wel de oplossing worden, of een rij Vespa’s van de straat plukken. En anders ligt er ook nog een alleraardige Zoncolan in de buurt.

Uiteindelijk zal de juiste pacing, het verdelen van de energie over drie zware weken, het verschil maken. Alberto ‘El Pistolero’ Contador schreef de Giro in 2008 en 2015 op zijn naam en laat voor Eurosport zijn roze licht schijnen om de strijd voor de overwinning, waarin hij Roglic net iets meer kans toedicht dan Evenpoel. Waarom? Remco kent zijn lichaam nog minder goed, en Roglic heeft al 12 grote rondes op zijn naam staan. Als je in de Vuelta een slechte dag hebt verlies je 40 seconden, maar in de Giro kan dat zomaar 5 minuten zijn. Je lichaam kennen en testen is van essentieel belang om de juiste hoeveelheid energie over de tijd heen uit te smeren. Iets waar Lieuwe Westra, het Beest waarover een prachtig doch tranen trekkend artikel verscheen in het wielerblad De Muur, ongenadig goed in was. Hij had namelijk maar één stand: kei- en keihard.

Een logische beredenering van Ome Alberto, maar ik zou mezelf niet zijn als ik niet per direct ook iets zou kunnen bedenken wat hier tegengesteld aan is. En dat bracht me bij een recent onderzoek naar de ervaring van tijdsduur wat in januari in Nature verscheen. Hierin wordt gesteld dat kinderen tijd op een andere manier inschatten dan volwassenen.

Aan de basis van dit onderzoek ligt de aanname dat mensen tijd niet direct kunnen waarnemen. Dus om te bepalen hoeveel tijd er verstrijkt moeten we afgaan op iets anders. In het geval van de volwassen mens is dat veelal de klok met alle minuten, uren en seconden die verstrijken. Het kalibreren op stand van de zon ten op zichtte van het noorden probeer ik ook nog wel eens, maar dan kom ik toch steevast een half uurtje te laat. Enfin, klokkijken is een logische skill dus. Ook zeker in een Giro waarin meer dan 70 kilometers in een race tegen de klok zitten.

Maar wat blijkt uit het onderzoek; kinderen bepalen hoe lang iets duurt aan de hand van de hoeveelheid gebeurtenissen die plaatsvinden. Dus bij twee video’s van een minuut, duurt de spannendste voor hen langer dan de saaie! Dus kinderen nemen het verloop van tijd wél direct waar, namelijk als een opeenvolging van gebeurtenissen. Nog steeds hartstikke leuk die kloktijd voor het maken van afspraken en dingen natuurkundig berekenen, maar in lijn met het gedachtegoed van Henri Bergson en Joke Hermsen kunnen we tijd dus ook absoluut beleven als iets wat stroomt, alleen zijn we dat op een bepaalde leeftijd verleerd. Wanneer we een weekendje weg gaan vol leuke activiteiten en weinig op ons horloge of telefoon kijken, kunnen wij het ook beleven als een week. Dan kunnen we het dus (nog) wel een beetje. Hoe zit dat dan?

Volgens Bergson is tijd de manier waarop ervaringen elkaar wederzijds doordringen. Dus ze verschillen van elkaar, maar vloeien ook in elkaar over. Het is de verbinding tussen de verschillende ervaringen van klanken die je hoort, de kleuren die je ziet, enzovoort. Iets wat muziek ook meer dan een verzameling aan noten maakt.

Dus wil Remco Evenepoel ergens werkelijk tijd terugwinnen kan hij het beste de tijd gaan ervaren als een kind. Een pacing vinden waarbij hij niet alleen strijd tegen tikkende klok, maar zich ook laat mee stromen en waaien met de tijd waarin hij doet wat hij het allerliefste doet: genieten van de omgeving en hard fietsen. En dat lijkt me met zijn piepjonge leeftijd geen enkel probleem. Kinderspel. Zo heeft ieder nadeel toch weer zijn voordeel. Ik ga er in ieder geval goed voor zitten. Als slaaf van de beeldbuis, maar niet van de tikkende klok. Want wanneer de koers aan is, mag het eindeloos duren!

Geschreven door WattCycling trainer Boyd ‘El Tractor’ Welsink

Ook een onverwoestbare tractor kan wel eens sputteren

Komende week staan alle trainingen in het teken van pacen. Zowel de krachten verdelen heuvel op als de intervallige inspanningen op het vlakken. Allerlei vormen van het uitsmeren van tijd, krachten en energie komen aan bod. En met die training in de benen, is presteren enkel nog kinderspel.