Valentijnstraining: Trofeo Baracchi

Iedereen die ooit verliefd is geweest, zal het herkennen. Degene die je begeert had geen ander kunnen zijn. Deze ene persoon (of hond) lijkt je verlangen voorgoed te kunnen vervullen. Je bent, in ieder geval een moment, bereid je aangename leven overhoop te gooien, over angsten heen te stappen, te breken met dagelijkse routines en als het nodig is naar de andere kant van de wereld te verhuizen om dat verlangen te vervullen. Dit verlangen is zo veel sterker dan een ‘behoefte’, naar bijvoorbeeld een fietsgelletje. Dit verlangen impliceert iets ‘hogers’ dat je hele (fiets)leven in de ban houdt.

Maar wat als het leven al enigszins overhoop is gegooid, alleen dan zonder de liefde als aanleiding? Dat vaste routines en aangename plekken tijdelijk zijn gesloten zonder dat het verlangen wordt vervuld? Dan is het tijd om te handelen in het (fiets)licht van wat goed is. Eén gebeurtenis, een ontmoeting, een gebaar of een reep chocolade…kan genoeg zijn om ons hele leven weer even op te lichten. En ook dat is liefde. Het kan je laten lachen en huilen tegelijk. Het geeft hoop, zorgen, een hoop zorgen, verdriet, geluk, bevrijding en beklemming. Je beseft dat je van iemand houdt, maar kan tegelijkertijd bang zijn. Dat is liefde op zijn best.

En als er één koers te bedenken is, waar ook al deze elementen in terugkomen, dan is het de Trofeo Baracchi. Wij hebben één woord voor liefde, maar de oude Grieken hadden er zes. Het kan bijna niet anders dan dat zij een luttele tweeduizend jaar geleden de Trofeo Baracchi al op de korrel hadden en naar woorden zochten om de lading van deze koers te dekken. En strijd alleen, maar ook samen. Tegen de (avond)klok, maar met elkaar. Een prachtige koers die leest, rijdt, klinkt en voelt als een Valentijnsdag vol liefde op twee wielen. En dat is jullie allemaal gegund.

Trofeo Baracchi

De Trofeo Baracchi was een wielerwedstrijd die van 1941 tot 1991 werd georganiseerd in Italië, in de buurt van Bergamo. De wedstrijd was een initiatief van Mino Baracchi, een zakenman uit Bergamo, als eerbetoon aan zijn vader die een groot wielerliefhebber was. Vanaf 1949 was het een koppeltijdrit voor beroepsrenners. De laatste editie van de koppeltijdrit was in 1990 en werd gewonnen door een Nederlander: Tom Cordes. Een gedenkwaardige editie van de Trofeo Baracchi was die van 1962, toen Jacques Anquetil en Rudi Altig wonnen ondanks een geweldige inzinking van de Fransman.

Ondanks de enorme erelijst die Altig tussen 1960 en 1971 bij elkaar fietste, was zijn finest moment naar eigen zeggen toch de Trofeo Baracchi, waarin hij in 1962 koppelgenoot Anquetil het snot voor de ogen rijdt. Altig heeft als bijnaam ‘’de fietsende apotheker’’ en werd in 1969 tijdens de tour betrapt met amfetamine in zijn urine, in die tijd goed voor een tijdstraf van welgeteld 15 seconden. Tim Krabbé beschrijft in zijn klassieker De Renner lyrisch foto’s waarop “Altig Anquetil duwt, trekt, voortschreeuwt, hem kastijdt met zijn steun.” En dat terwijl Anquetil bekend stond als een begenadigd tijdrijder, hetgeen hem de bijnaam Monsieur Chrono opleverde.

WattCycling buitentraining

Begin de training altijd met een goede warming up. Rij minstens een kwartier goed warm en rij in die tijd naar een locatie zonder veel verkeer waar je de intervallen goed kunt uitvoeren. Dit kan een ronde zijn van een paar kilometer, maar een stuk langs het kanaal voldoet bijvoorbeeld ook prima. Doe in dit kwartier vier korte blokjes van ongeveer een halve minuut waarbij je op wat hogere intensiteit fietst totdat je de verzuring in je benen begint te voelen.

In de kern van deze training worden drie blokken van 10 minuten gedaan, waarbij je tussendoor telkens 10 minuten herstel hebt. Je kunt deze training goed alleen of in tweetallen uitvoeren. In het eerste geval wissel je zelfstandig het intensieve deel af met relatief herstel, terwijl je er in het tweede geval daadwerkelijk een koppelkoers van kunt maken.

Binnen de intervallen van 10 minuten wordt steeds 1 minuut pittige inspanning net boven het omslagpunt afgewisseld met 1 minuut relatief herstel. Er moet niet direct opgeblazen worden bij de eerste minuut of het eerste blok van 10 minuten; naast de fysieke prikkel ligt de uitdaging in het goed verdelen van de beschikbare hoeveelheid energie. Er moet 5 x een minuut goed worden uitgevoerd per interval van 10 minuten en deze oefening moet ook weer 3 keer netjes gedaan kunnen worden. Probeer de minuten herstel wel wat druk op de pedalen te blijven voelen en lekker ontspannen te fietsen als je de oefening alleen uitvoert. Als je de oefening in tweetallen uitvoert, rij elkaar dan niet direct de vernieling in zoals Altig dat bij Anquetil deed maar zorg dat de ander ook wat kan herstellen in het wiel.

De cooling down is een belangrijk onderdeel van de training. Zoals je gewend bent laten we met weinig weerstand de cadans zakken van 100 naar 70 RPM zodat de hartslag ook langzaam daalt naar zone rust of zone 1. Houd minimaal 10 minuten aan voor de cooling down en fiets in deze tijd rustig naar huis.