Onhistorische Koe

Wanneer je Thibaut Pinot en Bauke Mollema in een iets te los zittend pakje van de Decathlon had gehesen en de helm net scheef op de hoofd had laten zetten, moet je wel het oog van Youri Havik hebben om daar een profrenner in te spotten. Hoe onverzettelijk hard en lang ze ook op de pedalen kunnen stampen, een technisch verfijnde lust voor het oog is het lang niet altijd. Meestal niet zelfs. En wat te denken van Tom Dumoulin, die onlangs bij een liveshow van In Het Wiel vertelde dat alles wat hij het hele jaar leerde over techniek en positie in windtunnels vergat en losliet zodra hij op de tijdritfiets stapte. Dus wat is het belang van bewust zijn van je techniek, of het juist vergeten? Lees verder!

We prijzen vaak ons vermogen om te herinneren. Denk maar aan de vreugde die we voelen bij het doorbladeren van dagboeken, fotoalbums, of het enthousiasme wat je bekruipt als je ziet dat het Giro peloton een Dolomieten col meepakt die je zelf ook ooit hebt verreden. Volgens Plato is de herinnering een goddelijk vermogen en misschien wel de enige weg naar zuivere kennis. John Locke meent dat herinneringen het fundament van onze identiteit zijn. Het zal eens niet, maar klassementsman Friedrich Nietzsche breekt in zijn Over nut en nadeel van geschiedenis voor leven met deze houding. Hij beschrijft dat een teveel aan herinnering funest is voor zowel de samenleving als individu. Iets waar we van in de ban leven en leidt tot inertie en verstarring. Het zou de mens zwak maken waardoor we zelfs ‘door een klein verdriet’ of een ‘klein schaafwondje’ onherroepelijk het idee hebben dat we doodbloeden. Gezien de valpartijen die de Giro van 2023 tot zover kent lijkt me dat niet heel handig in ieder geval.

Het vermogen om te vergeten is juist prijzenswaardig, schrijft Nietzsche, en neemt daarvoor een kudde grazende koeien als voorbeeld. ‘Zij weet niet wat gisteren, wat vandaag is, ze dartelt rond, vreet, rust, verteert, dartelt verder, en zo van de ochtend tot de avond, dag aan dag, in haar lust en onlust kort aangelijnd aan de pin van het ogenblik en daardoor niet zwaarmoedig en niet verveeld.’ Een beschrijving die nagenoeg van toepassing zou kunnen zijn op Geraint Thomas, die in post-race interviews zelden weet wat er de volgende dag voor een etappe op het programma staat.

De koe leeft dus onhistorisch en zou in het gedachtegoed van Eckhart Tolle een goed voorbeeld zijn van iemand die helemaal opgaat in het hier en nu en daarom volmaakt gelukkig is. Dus onhistorisch betekent in deze context zoiets als een kortstondige of langere vorm van geluk ervaren in het moment, niet gehinderd door ballast van het verleden. Klinkt ergens ook wel logisch. Ik vraag me wel vaker af of iets belangrijk is en dat ik het me daarom herinner, of dat ik iets kan herinneren en daarom denk dat het belangrijk is.

Iets herinneren lijkt daarmee ook simpelweg iets in bescherming nemen om het niet te vergeten, ook al moeten we het daardoor vervormen. Door het vervormen van herinneringen gaat het levendige en spontane er al af, en ontstaat ook de mogelijkheid het te vernietigen al dan niet vergeten. Want wat je niet opslaat kan je ook niet vergeten.

Dus wat kunnen wij als normaal wielervolk? Een volk dat niet als een Eduardo Affini 3,5 uur lang 380 watt normalized power trapt om daarmee als een van de eersten gelost te worden. Een volk dat het van alle kleine beetjes en de vorm van de dag moet hebben. Om gelukkig te zijn en lekker te kunnen fietsen lijkt het erop dat we net als een onhistorische koe moeten kunnen leven. Maar als mens zijnde slaan we nou eenmaal dingen op, dus passief vergeten gaat niet vanzelf. Het zal dus een actief vergeten moeten worden, doelbewust iets uit het verleden in stukken trappen om de weg vrij te maken voor het heden. Maar om iets stuk te slaan, zal je het eerst moeten maken en vormen.

Dus laten we komende week welbewust aan de techniek werken op de Wattbike, om dat als een Tom Dumoulin buiten weer actief te vergeten en zo gelukkig als een dartelende onhistorische koe onze rondjes te maken.

Geschreven door WattCycling trainer Boyd ‘El Tractor’ Welsink

Ook een onverwoestbare tractor kan wel eens sputteren

Komende week staan alle trainingen in het teken techniek. Bijna alles groeit wanneer het aandacht krijgt, zo ook de fietstechniek. We gaan er komende week dusdanig mee aan de gang en het zo inslijten, dat ook wanneer je actief probeert te vergeten of op iets anders gefocust bent, je alsnog efficiënt aan het trappen bent! Klinkt goed he? Zie je komende week!