Plezierig Vuurtje

Dat slechts weinigen in staat zijn geweest de drie grote ronden uit te rijden in eenzelfde jaar is de afgelopen weken meer dan eens benoemd. Daarnaast zijn er slechts drie renners geweest die ook in alle drie de rondes een plek in de top vijftien hebben weten te bemachtigen. Wanneer we kijken naar welke van deze drie ook één van deze rondes op zijn naam heeft weten te schrijven, valt Raphael Geminiani af en blijven er slechts twee renners over. De bewierookte Sepp Kuss die na een 14^e plek in de Giro en 12^e in de Tour de Vuelta wist te winnen is de ene renner. De andere was een ketting rokende amateurschilder uit Mugello…lees verder!

Zijn bijnaam was ‘’De Leeuw van Mugello’’. Niet vanwege zijn haardos, brul of lange staart, maar vanwege zijn ongekende strijdlustigheid. Net als Kuss een excellente klimmer die heuvel op zo constant was als Dick Jaspers in het driebanden is, en vooral naar beneden als een genadeloze baksteen snelheid wist te ontwikkelen. Mannen als Bahamontes moesten hem in de afdaling meer dan eens laten gaan. En hoewel hij in 1960 de Giro verloor op amper 28’’ van Jacques Anquetil, wist hij in 1957 de Giro te winnen met slechts 19’ voorsprong op Louison Bobet. Een zeer gewaardeerde Fransman die naast drie keer de Ronde van Frankrijk ook verschillende klassiekers wist te winnen en zelfs Wereldkampioen op de weg werd. Waar kennen we die naam nou nog meer van? Van zijn broer Jean misschien? Die wereldkampioen werd bij de studenten en promoveerde op heroïsme in Hemingways romans? Of dat hun vader een van Bretons beste bakker was? Allemaal waar, maar het is vooral de overwinning van Louison Bobet in Milaan – Sanremo in 1951 die het nodige heeft veranderd. Kort nadat Bobet de eerste grote overwinning behaalde van zijn carrière en triomfantelijke de finish overschreed, werd hij belaagd door medewerkers, journalisten en fans. In alle drukte slaagde hij er niet in om de knopen bovenaan zijn koerstrui los te maken om op adem te komen en enigszins gefrustreerd riep hij of ze daar geen rits in konden steken. Zijn kledingleverancier Emilio de Marchi was op dat moment een van de jubelende mensen om hem heen en hoorde zijn opmerking. En zo is de productie van koerstruien zoals we die vandaag de dag kennen, met ritssluiting in de hals, geboren…

Terug naar 1957. Daar verloor Bobet dus nipt van een man die dat jaar ook 6^e in de Tour zou worden en 9^e in de Vuelta. Een renner met de naam Gastone Nencini. Deze leeuw uit Toscane sloot bijna iedere etappe af met een vast ritueel; Sigaret of pijpje aansteken en even zitten. Gewoon rustig. Genieten van wat de sport hem die dag had gebracht. Een liefhebber pur sang die het liefst iedere dag op de fiets zou doorbrengen. Wat dat betreft valt er een mooi lijntje naar Annemiek van Vleuten te trekken, die dit trucje van genieten en grote rondes aan elkaar rijgen tot kunst heeft weten te verheffen. Een vrouw waarvan ik verwacht dat ze binnenkort haar opwachting gaat maken in het hardlopen of een andere sport, want dat vuurtje is nog lang niet gedoofd. Een intrinsiek vuurtje van plezier waar Gastone zijn pijp mee aanstak en ook Kuss in zich lijkt te hebben

Begonnen in het mountainbiken ging het voor kleine Sepp vooral om het hebben van een goede tijd. En dat kon uitleenlopen van KOM’s te pakken, voor en na de training nog op een extra avontuur te gaan en nieuwe paden ontdekken, tot aan meerdere milkshakes en hamburgers naar binnen te werken. Ik vermoed dat de Jumbo – Visma FoodCoach App zowel de sigaar van Gastone als de hamburger van Sepp zou afkeuren, maar ergens lijkt het plezier hebben vooropstellen dus vrij zwaar te wegen. Een zwaarte die je juist niet mee de berg op hoeft te zeulen, maar je wel extra snelheid geeft in de afdaling. Een plezierig vuurtje dat het onmogelijke mogelijk lijkt te maken. Een vuurtje wat niet alleen warmte geeft, maar ook genoeg licht brengt om dingen in een nieuw perspectief te bekijken. Een vuurtje om niet alleen een pijp mee aan te steken, maar ook de hamburger te grillen. Een vuurtje wat zo groot is, dat je het aan de schenen van een ander kan leggen. En gedreven door dat plezierige vuurtje gaan we komende week aan de slag. Misschien niet om competitief te kunnen worden in drie grote rondes in één jaar, maar wel om het beste uit onszelf te halen.

Geschreven door WattCycling trainer Boyd ‘El Tractor’ Welsink

Ook een onverwoestbare tractor kan wel eens sputteren

Komende week staan alle trainingen in het teken van techniek. We gaan klimmen als Kuss, dalen als Nencini en wegvliegen van het peloton als van Vleuten. Dit gaan we zittend, staand en sprintend doen met een schuin oog gericht op de monitor. We gaan spelen met getalen, spurten om wattages en schroeven aan polarviews. Kom zo vaak trainen als je wil, want we gaan door tot het vuur gedoofd is!