Sporten met gips: say watt?

Een mooie zondagavond afgelopen zomer eindigde voor mij helaas wat minder glansrijk. Onderweg naar huis door Amsterdam werd ik op de stadsfiets aangereden door een beschonken tegenligster. De botsing resulteerde in een breuk in mijn linkerhand. Geluk bij een ongeluk: het was een mooie breuk en ik werd adequaat geholpen in het OLVG-Oost. Het advies luidde: vier tot zes weken in het gips.

Een breuk is nooit fijn, maar ik was op dat moment in training voor een hele triatlon die in september in Madrid zou plaatsvinden. De timing van het voorval was dus erg ongunstig. Met nog 11 trainingsweken te gaan, op het moment van het ongeluk, zag ik mijn doel even in duigen vallen. Zwemmen, fietsen en hardlopen met gips zou lastiger worden.

Maar ik raakte geïnspireerd door een tip van vriend en mede WattCycling trainer Boyd. Hij vertelde mij over de Australische wielrenner Mathew Hayman.  In het voorjaar van 2016 kwam deze ervaren prof van Orica ten val in de wedstrijd Omloop Het Nieuwsblad en brak hij zijn elleboog. Zijn seizoen leek in duigen te vallen, maar met behulp van de turbotrainer, een keukentrap en Zwift heeft hij vrijwel direct na zijn val door kunnen trainen. Op deze manier heeft hij zes weken later de voorjaarsklassieker Parijs-Roubaix op zijn naam geschreven.

Blog gaat verder onder de afbeelding van Eelco Sintnicolaas.

Twee dagen na mijn ongeval zat ik weer op de fiets. De Wattbike leende zich namelijk ook goed voor een soortgelijke constructie. Het stuur kan makkelijk wat hoger. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik vrijwel direct door kon trainen op de fiets. Voor het ongeval trainde ik gemiddeld drie uur per dag, dus ik vond het erg fijn dat ik weer kon bewegen. Het fietsen heb ik op geleide van de pijn, en op het uithoudingsvermogen van een redelijk saaie bezigheid, opgebouwd. Ik had geen virtueel trainingsprogramma nodig tijdens de WattCycling trainingen. Warm was het wel, wat later een goede voorbereiding op de hele triatlon bleek. Een andere wielerheld inspireerde me om te proberen goed te slapen voor mijn herstel. De Tour win je immers in bed…

Op de derde dag na het ongeval heb ik voor het eerst een duurloopje durven doen. Tijdens het lopen heb ik mijn arm ondersteund met behulp van een sling. Ook het lopen ging vrij goed. Ik liep een uurtje op relatief laag tempo zodat ik een nieuwe balans kon vinden. Precies een week na de breuk heb ik weer tochtje buiten durven maken op de fiets. Ik heb toen zo’n 100 kilometer getoerd over rustige en zo egaal mogelijke wegen. De snelheid waarmee ik kon remmen en sturen was wat afgenomen door het gips, maar ik redde me aardig en de hand was alleen wat pijnlijk als ik over een te grote hobbel ging. Over het algemeen word je natuurlijke beweging een beetje aangepast, maar in overleg met mijn trainer leek het ons desondanks beter om zoveel als het lijf het toeliet te blijven bewegen.

De eerste week na het ongeval zag er qua trainingen als volgt uit:

• Zondag: ongeval
• Woensdag: 80 minuten WattCycling training
• Donderdag: 2,5 uur Open Training bij WattCycling + 1 uur lopen
• Vrijdag: 2 uur Open Training +  20 minuten buikspieren
• Zaterdag: 80 minuten WattCycling training + 1 uur lopen
• Zondag: 100 km buiten gefietst
• Maandag: 1 uur lopen + 20 minuten buikspieren

Lopen en fietsen ging dus redelijk goed, maar ik maakte me een beetje zorgen over het zwemonderdeel. Ik had weleens kinderen gezien die in de zomer zwemgips hadden. Na wat zoeken op het internet en overleg met mijn trainer, heb ik een mailtje gestuurd naar de gipskamer van het OLVG-Oost met de vraag of zij eventueel zwemgips zouden kunnen maken. Ik kreeg direct een positief antwoord. Zwemgips was mogelijk, mits de breuk dat toeliet. Een week na het ongeluk bleek de breuk het toe te laten en kreeg ik dus een mooi zwemgips.

Het gips werd 3 weken later verwijderd. De arts gaf mij nog de tip om voordat ik de weg weer op zou gaan zonder gips even een rondje op een rustig terrein te rijden zodat ik weer even kan wennen. Dat ging gelukkig goed! In het begin kreeg ik nog een beetje hulp van een spalk voor op de racefiets.

Ik heb de triatlon in Madrid kunnen starten en ben bijzonder blij dat ik op een klein beetje last tijdens het zwemmen na heelhuids ben gefinisht en het podium op mocht! Bij 37 graden en tijdens de 3000 meter fiets hoogtemeters en bijna 1000 meter loop hoogtemeters is het succesverhaal van Hayman meer dan eens de revue gepasseerd… Trainen met gips kan dus prima en de Wattbike leende zich meer dan uitstekend voor de fietstrainingen! Mocht je geblesseerd zijn en vragen hebben over trainingsmogelijkheden, neem dan vooral contact met ons op!

Janneke
Trainster WattCycling Amsterdam Amstel