Titel: Beginnen met het Toetje

Rust, reinheid, regelmaat… Een advies wat al een leven lang in mijn wiel hangt, maar nog nooit op kop heeft gereden en de koers heeft weten te maken. Misschien moet ik rustig opbouwen en bij één van deze punten beginnen, maar welke? Zijn ze allemaal even belangrijk? Of bestaat het één niet zonder het ander? Bewaar je de troef voor het laatst of speel je hem direct uit om je ballen te tonen? Bewaar je het lekkerste voor het laatst en is het eerst de groentes, dan de aardappelen, en dan de gehaktbal met appelmoes? Of is juist de eerste klap een daalder waard zoals bij Ernst, dan Bobby dan heel langs niets en dan pas de rest? En hoeveel is die daalder waard als een goed begin maar het halve werk is? Kortom, wat is de Ronde van Spanje? De laatste van de drie grote rondes kan zomaar de crema catalana zijn waar we al die tijd op hebben zitten wachten… Lees verder!

De Vuelta, ofwel Ronde van Spanje, staat op het punt van beginnen. De enige grote ronde waar nog een ploegentijdrit verreden wordt. Ook de enige ronde met meer aankomsten bergop dan etappes, waarin iedere etappe meer Spaanse kanshebbers heeft dan überhaupt deelnemers. Gek genoeg krijgt de parcoursbouwer het ook ieder jaar weer voor elkaar om ergens tussen alle droge vlaktes en sinaasappelvelden een berg te vinden die nog nooit door een peloton is bereden en ongetwijfeld voor spektakel gaat zorgen. Een chaotische ronde in veel opzichten zonder rust, reinheid en laat staan regelmaat. Is het daarom de minst populaire van de drie? Brengen de dingen die de moeite waard zijn om voor te leven niet juist onbalans?

Wat de Vuelta in ieder geval tegen heeft is de planning in de UCI kalender waarin het steevast na de Giro, Tour en vaak ook het WK komt. Net als wanneer vroeger op school mensen een spreekbeurt gaven, zit er in de regelmaat een bepaalde verzaking. Bij de eerste twee beurten had je volle aandacht en was je een en al oor. En toen je voor de derde keer hoorde dat de Titanic gezonken was tegen een ijsberg geloofde je het wel, en had je vooral trek in ijs. De Vuelta doet me wat dat betreft ook aan een maatje uit de vriendengroep denken, laten we hem Sander noemen. Wanneer je een mooie avond met elkaar beleefd hebt, je fiets van het slot staat te halen en je bed al bijna voelt hoor je altijd weer met net te harde stem: ‘’laten we allemaal doorgaan naar mijn huis!’’. Een idee wat voor een aantal mensen goed uitpakt, maar voor het grootste gedeelte van het peloton onnodig veel Belvedère, aanvaringen met discoballen en ruzies met een wachtende wederhelft thuis tot gevolg heeft. Een kers op de taart dus, maar wel een kers die er pas op gelegd wordt wanneer je al vrij vol zit van de taart.

Wat reinheid betreft lijkt Spanje met de maagdelijke witte Galácticos van Real Madrid goed te zitten, ware het niet dat de Vuelta de meeste uitvallers kent van alle rondes als gevolg van een 3^e bal. Drie weken zweten en zwoegen in de verzengende Spaanse hitte werkt misschien reinigend voor de geest, maar is absoluut geen aanrader voor een onbedoezelde banus.

Als we tot slot kijken naar het routeboek valt het op dat er nergens tranquillo gereden kan worden en wanneer je gokt mañana mañana je strijd verloren is. Vrijdag 8 september gaat met een Tourmalet, Spandelles en de Col d’Aubisque al geniaal worden. Maar wanneer een ‘rustige heuvel etappe’ op de voorlaatste dag maar liefst tien(!) gecategoriseerde klimmetjes heeft weet je dat er tot het einde gestreden gaat worden. Door wie ook alweer? Iedereen! Het aantal toppers en toekomstige wereldtoppers aan de start is ongekend. Nieuwe renners die zich willen bewijzen, gevestigde namen die hun seizoen hierop geijkt hebben en dan nog een Vingegaard die voor een stukje wielergeschiedenis gaat door de Frans-Spaanse dubbel te pakken. Iets wat Chris Froome voor het laatst deed, maar toen zaten er slecht 3 weken tussen de Tour en Vuelta, wat het supercompensatie technisch een heel ander verhaal maakt. Kortom, rust zal er nergens zijn. En spektakel loert overal.

Dus ik denk dat we kunnen stellen dat het toetje op het punt staat om te beginnen. En dat juist het gebrek aan rust, reinheid en regelmaat de ingrediënten zijn die dit toetje tot een drieweeks smaakvol geheel gaan brouwen. Het wordt pruttelen, flamberen, overkoken, afkoelen, seconden snoepen en de borden van anderen zo veel mogelijk leegeten. Wie met zijn Iberico klimmers kuiten aan het langste eind gaat trekken durf ik niet te voorspellen, maar ik zit klaar met het bord op schoot. Klaar om te beginnen…met het toetje.

Geschreven door WattCycling trainer Boyd ‘El Tractor’ Welsink

Ook een onverwoestbare tractor kan wel eens sputteren

Komende week staan alle trainingen in het teken van de Vuelta. Van klimmen op een geitenpad van 23%, tot als een aerodynamische sloopkogel in de slipstream van je voorganger zitten bij de ploegentijdrit. En we duiken uiteraard ook in de historie van de Vuelta, waar we in zwart/wit als een Delio Rodriquez vriend en vijand gaan verbazen en de familie eer hoog gaan houden. Vul je bidon met Sangria en kom trainen!