Toekomstmuziek

Er zijn een aantal zekerheden in het wielerleven: belastingen, sterfelijkheid en…Wout van Aert die op de afspraak is in dit wielervoorjaar. In 14 koersen pakte hij maar liefst 4 zeges, stond hij 9 keer op het podium en eindigde hij steevast in de top 13. Week in week uit was Wout onderdeel van ‘de Grote Drie’ met Alaphilppe en Van der Poel. Iets later in het voorjaar werd dat de ‘’De Grote 5’’ toen Tadej Pogacar en Tom Pidcock ook toetraden tot dit illustere gesoigneerde gezelschap van lichte zwaargewichten. Hoe lang kan het eenmansdestructiebedrijf uit Herentals, als onderdeel van het geel-zwarte conglomeraat, op dit niveau blijven presteren? Hoe lang zit er nog muziek in de benen? Lees snel verder!

Wat in mijn ogen exact de koffiedruppel was die de hilariteitsmok deed overlopen weet ik niet precies, maar het was afgelopen donderdagochtend een koffiezetapparaat dat mij in alle vroegte hardop deed lachen. Met een voorliefde voor verse koffiebonen, handmalers, filters, percolators en thermosflesjes op fietszak formaat leek ik het slecht getroffen te hebben met een koffiezetapparaat waaraan alles geautomatiseerd was. Na evenwichtig de risico’s te hebben afgewogen volgde het dappere besluit om voor een bakje geautomatiseerde koffie zwart sterk te gaan. Zo losjes als de handen op het stuur, drukte ik de grote witte knop in waarna op het display een weergaloze boodschap in beeld kwam: ‘’Het koffiezetapparaat zet koffie’’.

Het was een tamelijk kunstig apparaat hoor, daar niet van. Het kon ook dingen met melk, en suiker, en thee en chocolademelk. Maar een mechanisch apparaat dat natuurlijk probeerde te zijn door zichzelf een soort bewustzijn toe te schrijven in de derde persoon, maakte wel dat het een grappig geheel vormde. Zou er een ellenlange Zoom meeting zijn geweest over welke persoonsvorm in het display moest komen te staan? Dat tussen geheime brainstormsessies over de Super League gestemd is over Ik zet koffie, er wordt koffie gezet en het koffieapparaat zet koffie? Hoe langer ik naar het schermpje keek, hoe meer het leek dat het apparaat wist dat het koffie aan het zetten was. Alsof hij het gewoon deed omdat hij er toevallig zin in had. Net zoals Mathieu van der Poel demarreert wanneer hij daar zin in heeft. Zou het koffiezetapparaat er af en toe ook geen zin in hebben? Dat er zoiets als: ‘’Het koffiezetapparaat is er vandaag even klaar mee!’’ in beeld komt. Klinkt wel zo eerlijk eigenlijk. Het continue blijven presteren zal anders ook wel ergens zijn tol eisen.

Toen het laadbalkje, waarop keurig de zettijd in beeld werd gebracht, al enkele seconden op 100% stond moest ik nog zeker een halve minuut wachten voordat het apparaat ook daadwerkelijk uitgedruppeld was. Een tafereel waar ik dankzij het deurtje van de wasmachine al aardig in getraind ben en naarmate ik ouder word ook aan zal moeten wennen. Dat heeft iets te maken met het Griekse woord prostatus, wat letterlijk ‘’degene die voor staat’ betekent.

Brengt mijn gedachte bij Wout van Aert. Het hele voorjaar rijdt hij al van voren als een machine met bewustzijn, of misschien juist wel andersom. Michel Wuyts van Sporza vraagt zich openlijk af of Wout wel genoeg rust inlast en of de basis wel breed genoeg is door de intervallige koerskalender. Hoe lang zit er nog ‘muziek in zijn benen’ is de vraag…

Een prachtige uitdrukking. Muziek staat in deze voor de mogelijkheden die daarin verscholen liggen en niet letterlijk een muzikaal kunstwerk. Al zou het me niet verbazen als Wout furore zou kunnen maken als One Man Band.

Benen waar muziek in zit, zijn benen die nog niet verzuurd en gedetermineerd zijn. Het zijn benen waarvan men nog wat kan verwachten, die nog verrassingen te bieden hebben en waarvan door eigen activiteit nog dromen mee te verwezenlijken zijn. Het zijn muzikale benen waar dus nog ‘toekomst’ in zit. Muziek in de benen is daarmee meer dan de hoorbaarheid die de zichtbaarheid van de wielerwereld aanvult. Het is meer dan een verklanking van de werkelijkheid. Het zijn ritmisch sterke benen die nog voor onmogelijk geachte dromen kunnen waarmaken in de toekomst. Geschoren toekomstmuziek in optima forma. Maar wat is die toekomst?

Niemand weet wat de toekomst gaat brengen. Ook Wuyts niet. Na Herpes, klierkoorts en het verliezen van zijn stem maakt hij zich binnenkort op voor de start van zijn 29^e Ronde van Frankrijk als commentator. Wat we wel weten is dat het niet altijd mooie muziek is wat de toekomst brengt. En het is ook niet alleen brengen wat de toekomst doet, zij geeft ons ook wat wij haar afdwingen.

De toekomst is een tijd waarin het mogelijk is onze huidige beperktheid te overschrijden. In de toekomst kunnen plannen worden ontworpen, bedacht en verwezenlijkt als aanvulling of vervanging van het heden. Benen vol toekomstmuziek brengen je daarmee naar een wereld die nog niet bestaat.

Waar in de wielertaal werkelijkheden, verwachtingen en oordelen klinken, klinken in de toekomstmuziek mogelijkheden. Muziek in de benen lijkt dan ook uit te komen op het oproepen van mogelijkheden rond de horizon der fietsdingen. En voor de wielrenner is de toekomst de horizon van zijn beweging. Hoe intervallig dat bestaan op en af de fiets soms ook mag zijn.

Dus hoe gaat Wout het doen in de Tour na dit succesvolle voorjaar? Werkelijkheid en toekomst denken blijven tot in de eindigheid langs elkaar heen gaan. En het is aan de grote kunstenaar hierop te blijven anticiperen. Maar zo lang hij plezier en muziek in zijn benen houdt, hou ik niets voor onmogelijk.

Piep – Piep – PiepPiepPiep – Pieeeeeep. Ik schrok me werkelijk het leplazarus. Volledig in gedachte verzonken begon het koffiezetapparaat uit het niets geluiden te vertonen die me deden denken aan de muzikale kerstkaarten van mijn oma. Het geluid was te kort om een duidelijke muzikaal ritmisch patroon te herkennen. Ik stond al even stil en had mijn mok met wat door moest gaan voor koffie al bijna leeg toen het apparaat weer van zich liet horen. Wanneer ik mijn vizier scherpstel op het display staat daar de volgende tekst: Het koffiezetapparaat gaat in slaapstand. Bedankt en tot ziens! Als ik hem weer aan wil zetten voor een tweede bak moet ik geduldig wachten tot het apparaat weer is opgewarmd.

Als deze machine een bewustzijn zou hebben begrijpt het in ieder geval het belang van een goede warming-up en de balans tussen presteren en rusten. Met kuren net zo wispelturig en intervallig als de mensen die hem leegtrekken. Zouden we ooit beste vrienden kunnen worden? Wellicht, maar dat is nog toekomstmuziek…

Voor nu is het een kwestie van kleren aan en opstappen voor de WattCycling buitentraining. Korte intervallen afgewisseld met relatieve rust. Klinkt me als muziek in de oren. Nu de benen nog.

Geschreven door WattCycling trainer Boyd ‘El Tractor’ Welsink
Ook een onverwoestbare tractor kan wel eens sputteren