Zoek en gij zult niet vinden (column)

Zoals de avontuurlijke wielrenner betaamd neem ik graag zo nu en dan een andere weg, en vaak ook een omweg. Dit resulteert op de fiets in mooie nieuwe routes en ontdekkingen, en naast de fiets in veel woorden, overdenken en ‘nutteloze’ anekdotes over het schakelapparaat van de broer van Fausto Coppi bij zijn zege in Parijs-Roubaix in 1949 (of toch niet?). Gedurende omwegen en in de loop der tijd krijgen dingen wel eens een andere of tegengestelde betekenis. Iets wat minstens zo gevaarlijk kan zijn als aan de finish van Parijs-Nice staan.

Een goed voorbeeld is het woord ‘passie’. Tegenwoordig zoeken mensen passie in hun baan of hebben ze een passie voor de wielersport. Met als doel dat dit uiteindelijk bijdraagt aan (levens)geluk. Volgens de Grieken, die met passie op de proppen zijn gekomen, betekent het woord ‘passie’ letterlijk lijden, passief zijn, iets ondergaan, lijdend voorwerp zijn. De Matthäus-Passion is niet voor niets het lijdensverhaal van Christus. En niet het verhaal van een vrolijke Duitse vriend van Bach die in fietsen een nieuwe hobby heeft gevonden. Al begint het wielrennen voor de gepassioneerde liefhebber, met alle afgelastingen langzaamaan wel op een lijdensweg te lijken.

Het actief zoeken naar iets wat in zijn bestaansrecht een passief lijden is, en daar ook nog eens geluk van verwachten… Ik ben zeer benieuwd.

Brengt me bij het na te streven doel; geluk. Na jaren en jaren van oefenen is het me gelukt om, op mijn stadsfiets welteverstaan, in minder dan vijf fietstrappen van de voordeur van Carré tot aan het fietsenrek voor mijn voordeur te komen. Een spel van aerodynamica, krachttraining, luchtdruk, verkeer, wind, programmering Carré en bandenspanning die na jaren tot apotheose is gekomen op een druilerige maandagmorgen. Eenmaal de grootste adrenaline stoot en vreugdekreten voorbij deed ik wat iedere sporter zou doen na het behalen van een grootse prestatie; mijn moeder bellen.

Deze was uiteraard zeer trots en vooral blij dat ik blij was. In de zegetocht naar erkenning en bevestiging heb ik nog een ereronde door de straat gemaakt en het heugelijke nieuws gedeeld met een goede maat. Deze was, naar mijn idee, gematigd enthousiast en sprak uit dat het waarschijnlijk ‘meer geluk dan wijsheid’ betrof en ik ‘simpelweg geluk heb gehad’. Dit deed mij toch even in surplace staan…

Allereerst wordt in deze uitdrukking gesuggereerd dat wijsheid en geluk op gespannen voet met elkaar staan. Iets wat ik anders zie, daarover straks meer. Maar kan je geluk überhaupt hebben? Of is het een kwestie van gelukkig zijn?

Wanneer ik mijn geluk laat afhangen van het hebben van een nieuwe fiets, een ronde miss op de bank en mijn droombaan bij WattCycling stel ik mijn geluk afhankelijk van iets krijgen, of hebben wat nog in de toekomst ligt. Ik spreek dan met mezelf af dat ik dan pas gelukkig ben wanneer ik dit dan bereik of dat wat ik wil ook krijg. Maar we willen graag dingen nu, het liefst gisteren. En het impliceert tevens dat ik op dit moment dan nog niet gelukkig zou zijn. Wat nou als ik het niet ga bereiken? Dan ben ik ongelukkig, want ik had het met mezelf afgesproken. En als ik het wel bereik, op die ronde miss na ga ik namelijk best aardig, en het geluk daar helemaal niet in blijkt te zitten? Dan moet ik weer verder zoeken. Of het geluk zit wel in die ronde miss, maar ik word vervolgens zo bang wordt om haar te verliezen dat angst en verdriet het geluk doet overstijgen. Dit systeem klinkt niet helemaal virus vrij als je het mij vraagt en verklaart vooralsnog geen enkele invalshoek het geluk dat ik ervaar. Maar hoe werkt het dan wel?

Soms hoor ik mensen zeggen dat ze vroeger gelukkig waren, maar dat toen niet beseften, en daar nu achter komen. Dat is jammer, want dan heb je er niets aan gehad. Toen niet, want toen wist je het niet, en nu niet, want je bent het nu niet meer. Dit brengt mij op het punt dat geluk misschien wel meer een kwestie van denken of wijsheid is dan van voelen. Dat geluk voor een belangrijk deel afhankelijk is van je eigen opvatting over geluk. Dat gelukkig zijn in veel gevallen niet veel meer is dan dat je denkt dat je het bent. Het is een afspraak met jezelf. Zoals eerder gezegd is dat, het grootste gedeelte van de tijd wanneer er niets bijzonders gebeurt, het geval… Het genieten van wat er dan ook is of niet is, is afhankelijk van het bewustzijn, van het beseffen.

De taligheid der dingen, en daarmee het denken en beseffen, is in dit geval een cruciaal gegeven richting het ervaren van geluk, en toch lijkt de kloof tussen wat mensen zeggen en wat ze bedoelen steeds groter te worden. Taligheid is de fiets van de gedachte, en het gaan of staan met die fiets valt samen met adequate taal waaruit logisch redeneren, helder argumenteren en geldige conclusies trekken kunnen volgen. In andere woorden; woorden hebben invloed op wat je gelooft, op hoe je je voelt en op wat je doet.

Komende week staan er krachttrainingen op het programma bij WattCycling. Probeer daarbij niet al te veel in je kracht te staan, maar te genieten van het staan op de pedalen. Het willen en het kunnen alleen is niet voldoende. Een mens moet ook weten watt hij wil en weten wat hij kan. Ervaar die gemoedsrust ook zonder Strava KOM en tel je zegeningen. Alle wattages die er dan bovenop komen zijn bonus en mooi meegenomen, maar niet noodzakelijk in de hobbelige tocht van fietsgeluk… Zoek niet al te hard naar nieuwe krachten, maar besef wat kracht voor jou betekent en denk dat je het bent. Dan komen die wattages vanzelf bovendrijven.

Geschreven door WattCycling trainer Boyd ‘El Tractor’ Welsink
Ook een onverwoestbare tractor kan wel eens sputteren

Wil je ook trainen bij WattCycling, maar nog geen lid? Volgende week organiseren we ook veel leuke trainingen. Doe een introductietraining en ervaar ook de meerwaarde van de WattCycling trainingen!